Recepcja scenografii w Polsce wczoraj i dziś
Streszczenie w języku polskim
Artykuł jest próbą stworzenia zarysu tendencji w recepcji współczesnej scenografii w Polsce. Za pośrednictwem sumarycznego opisu stanu badań, rozwoju szkolnictwa, instytucji i wydarzeń okazjonalnych takich jak festiwale portretowany jest wizerunek współczesnej scenografii. Wynik nie jest zadowalający, ponieważ widać braki w postaci dokumentowania powstałych dzieł, tworzenia zbiorów i kolekcji powiększających dorobek kulturowy. Podobnie jest w zakresie publikacji naukowych i krytycznych. Scenografia marginalizowana jest w badaniach teatrologicznych. Ograniczony jest również wkład finansowy dla instytucji mających na celu dbanie o dorobek scenograficzny jak np. Centrum Scenografii Polskiej. Krzepiący jest jednak rozwój szkolnictwa, który nie przebiega w sposób dynamiczny, ale daje możliwość indywidualnego rozwoju poprzez kontakty z mistrzami. Nieprzerwana (nawet wojną) kontynuacja relacji mistrz-uczeń czyni scenografię wyjątkową w kontekście powojennej polskiej sztuki.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Borkowska Katarzyna, Projekt spektakl: scenografka, rozm. przepr. M. Węgrzyn, [online:] http://www.dwutygodnik.com/artykul/6320-projekt-spektaklscenografka.html [dostęp: 20.10.2018].
Bradbury Ray (1993), 451° Fahrenheita, przeł. A. Kaska, Warszawa.
Duda-Gracz Agata (reż.) (2015), Kumernis, czyli o tym, jak świętej panience broda rosła, premiera, Teatr Muzyczny im. W. Siemaszkowej, Gdynia, 30.10.
Fazan Katarzyna, Marszałek Agnieszka, Rożek-Sieraczyńska Jadwiga (red.) (2016), Odsłony współczesnej scenografii. Problemy – sylwetki – rozmowy, Kraków.
Jelewska Agnieszka (2015), Post-Apocalypsis, premiera, Praga. Kapusta Janusz (2016), K-dron – kształt przyszłości, premiera, Lublin.
Liber Marcin (reż.) (2016), Fahrenheit 451, premiera, Teatr Wybrzeże, Gdańsk, 6.02.
Lubina-Cipińska Danuta (1993), Centrum Scenografii Polskiej (Spełnione marzenie Zenobiusza Strzeleckiego), „Górnośląski Diariusz Kulturalny”, nr 3, s.7.
Lupa Krystian (2008), Factory 2, premiera, Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej, Kraków, 16.02.
Kudlička Boris (2015), Reflection of an Image, Praga.
Majewski Lech (reż.) (1980), Rycerz.
Majewski Lech (reż.) (2013), Onirica.
Opryński Janusz (reż.) (2016), Punkt zero: Łaskawe, premiera, Teatr Provisorium, Lublin, 05.02.
Strzelecki Zenobiusz (1963), Polska plastyka teatralna, t. 1, Warszawa.
Sodja Lotker (ed.), Transformation of Prague Quadrennial 1999-2015, [online:] http://www.pq.cz/wpcontent/uploads/2018/07/Transformation_of_the_Prague_Quadrennial_from_1999_to_2015-2.pdf [dostęp: 20.10.2018].
Spielberg Steven (reż.) (1993), Lista Schindlera.
Wycichowska Ewa (reż.) (2015), Lament. Pamięci Tadeusza Różewicza, prapremiera, Polski Teatr Tańca, Poznań, 28.11.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/ah.2018.9.213-223
Data publikacji: 2019-09-12 20:05:28
Data złożenia artykułu: 2018-10-31 20:18:50
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2019 Barbara Żarinow
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.