Отправить эту статью по почте Bieszczady – toponim w przestrzeni popkultury internetowej
Аннотация
Artykuł dotyczy historycznokulturowych i dyskursywnych uwarunkowań apelatywnej interpretacji nazw własnych w kontekście komunikacji w sieci. Materiał badawczy stanowią konteksty dokumentujące kreatywne, zwykle humorystyczne, użycia bogatego w konotacje toponimu Bieszczady, ewokującego kulturowy skrypt ucieczki od cywilizacji, utrwalony w obiegowej frazie: Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady. Analizy pokazały, że w globalnej przestrzeni wymiany informacji i emocji swoiście polska konkretyzacja motywu eskapistycznego jest nośna i atrakcyjna, a bazujące na niej przekazy świadczą o ciągłości między tradycją literacką a kulturą popularną: analogową i cyfrową.
Ключевые слова
Полный текст:
PDF (Język Polski)Литература
Bańko, M. (2003). Beskidy i Bieszczady. Pobrane z: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Beskidy-i-Bieszczady;3958.html
Bańko, M. (2013). Hłaszcze. Pobrane z: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/hlaszcze;13810.html
Bartmiński, J. (2012). Językowe podstawy obrazu świata. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Bobryk, J. (1997). Teoretyczny punkt wyjścia: czynności spostrzegania i interpretowania, wytwory tych czynności, dyspozycje psychiczne je determinujące. W: I. Kurcz, J. Bobryk (red.), Percepcja i interpretacja społecznej i politycznej sytuacji w Polsce (s. 35–67). Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Psychologii PAN.
Bogdanowicz, E. (2017). Konotacje nazw własnych (na materiale publicystyki prasowej). Białystok: Wydawnictwo UwB.
Bratkowski, P. (2018). Wojciech Młynarski. Pan od piosenki. Pobrane z: https://www.newsweek.pl/kultura/wojciech-mlynarski-pan-od-piosenki-wspomnienie/szk786t
Chlebda, W. (2002). Polak przed mentalną mapą świata. Etnolingwistyka, (14), 9–26.
Chlewiński, Z. (1999). Umysł. Dynamiczna organizacja pojęć. Analiza psychologiczna. Warszawa: PWN.
Dawkins, R. (2003). Samolubny gen. Warszawa: Prószyński i S-ka.
Encyklopedia. (1994). Popularna encyklopedia powszechna. Kraków: Fogra.
Głażewska, E., Karwatowska, M. (2023). Humor w „czasach zarazy”. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Knapczyk, S. (2017). „Gdzie diabły szepcą dobranoc” – powojenne osadnictwo w Bieszczadach. Wrocławski Rocznik Historii Mówionej, 7, 119–148. DOI: 10.26774/wrhm.169
Krzyżanowski, J. (red.). (1970). Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich. T. 2. Warszawa: PIW.
Macrae, C.N., Stangor, C., Hewstone, M. (1999). Stereotypy i uprzedzenia. Najnowsze ujęcie. Gdańsk: GWP.
Magiera, M. (2016). Bieszczady – u źródeł buntu. Prace Etnograficzne, (1), 75–92.
Malec, M. (2003). Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski. Warszawa: PWN.
Mandler, J.M. (2004). Opowiadania, skrypty i sceny. Aspekty teorii schematów. Kraków: Universitas.
Młynarski, W. (2007). Moje ulubione drzewo, czyli Młynarski obowiązkowo. Kraków: Znak.
Raskin, V. (1985). Semantic Mechanisms of Humor. Dordrecht: D. Reidel Publishing Company.
Rejter, A. (2016). Nazwa własna wobec gatunku i dyskursu. Katowice: Wydawnictwo UŚ.
Rutkowski, M. (2012). Słownik metafor i konotacji nazw własnych. Olsztyn: Wydawnictwo UWM.
Siwiec, A. (2017). O nacechowanych dyskursywnie użyciach nazw własnych w memach internetowych. W: D. Filar, P. Krzyżanowski (red.), Barwy słów. Studia lingwistyczno-kulturowe (s. 687–711). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Szerszunowicz, J. (2009). Konotacje nazw własnych i ich frazeotwórczy potencjał w ujęciu konfrontatywnym. Prace Językoznawcze, (11), 191–208.
Tokarski, R. (2013). Światy za słowami. Wykłady z semantyki leksykalnej. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Trzeszczyńska, P. (2016). Cudza przeszłość – nasza pamięć. Praktykowanie pamięci w Bieszczadach. Prace Etnograficzne, (1), 1–23.
Wacławek, M., Wtorkowska, M. (2023). Pieniądze szczęścia nie dają, ale żyć pomagają – z badań nad stereotypem Polaka. W: K. Bednarska, A. Wysocka, D. Kruk, O. Saprikina, N. Siudzinska, T. Speed, K. Szafraniec, S. Terekhova, R. Tsonev, J. Uhláriková (Eds.), Contributions to the 24th Annual Scientific Conference of the Association of Slavists (Polyslav) (s. 399–408). Wiesbaden: Harrassowitz.
Wierzbicka, A. (1999). Język – umysł – kultura. Warszawa: PWN.
Żygulski, K. (1976). Wspólnota śmiechu. Studium socjologiczne komizmu. Warszawa: PIW.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/en.2024.9.201-220
Date of publication: 2024-10-24 23:37:51
Date of submission: 2023-09-06 14:31:01
статистика
показатели
Ссылки
- На текущий момент ссылки отсутствуют.
(c) 2024 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution» («Атрибуция») 4.0 Всемирная.