Co śmieszy dorosłych w kontaktach językowych z dziećmi?

Barbara Boniecka

Résumé


W prezentowanych przykładach niezwykłość dziecięcych wypowiedzi polega na pomieszaniu tego, co wynika z niedosłyszenia, z tym, co dziecko zna od podstaw, na swoistej „chytrości” i sądzeniu, że inny (słuchacz/odbiorca) nie wie o wybranej przez dziecko strategii, wreszcie na nieznajomości znaczeń przedstawianych słów w użytym przez nie kontekście. Należy zwrócić uwagę, że z punktu widzenia niektórych badaczy, dzieci popełniają tu błędy. Uznaję jednak, że z racji nieświadomości tworzenia i bycia w okresie nabywania języka i jego doskonalenia dzieciom nie można zarzucić nieprawidłowości, one nie znają jeszcze wszystkich nieregularności systemowych i komunikacyjnych. Ich wypowiedzi po prostu bawią słuchacza, choć dziecko nie wie, dlaczego.

Mots-clés


wypowiedzi dziecięce; ludyczność; strategia komunikacyjna; nieregularność systemowa i komunikacyjna

Texte intégral :

PDF (Język Polski)

Références


Bibliografia podmiotowa

Manasterska-Wiącek E., 2010, Myślę, więc rozśmieszam, czyli o komizmie w myśleniu dziecka, „Annales UMCS” Sectio FF, vol. XXVIII, z. 1.

Skubalanka T., 2010, Dziecko i dorosły. Dwa językowe punkty widzenia, „Annales UMCS” Sectio FF, vol. XXVIII, z. 1.

Bibliografia przedmiotowa

Buttler D., 1968, Polski dowcip językowy, Warszawa.

Cieślikowski J., 1967, Wielka zabawa, Wrocław.

Dąbrowska E., Kubiński W., 2005, Procesy dziecięcej akwizycji języka w ujęciu kognitywnym, [w:] Kardela H., Muszyński Z., Rajewski M. (red.), Kognitywistyka. Problemy i perspektywy,

RRR Kogniwistyka I, Lublin.

Dziemidok B., 1967, O komizmie, Warszawa.

Grabias S., 1968, Z zagadnień komizmu w gwarze studenckiej, „Językoznawca”, nr 18-19.

Kępa-Figura D., 2004, Gry językowe w komunikacji radiowej, [w:] Dybalska R., Kępa-Figura D., Nowak P., Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych,

Lublin.

Propp W. J., 1977, Problem śmiechu i komizmu, „Przegląd Humanistyczny”, z. 3.

Simonides D., 1976, Współczesny folklor słowny dzieci i nastolatków, Warszawa.

Tokarz A., 1991, Poczucie humoru a aktywność twórcza człowieka, „Psychologia Wychowawcza”, nr 4.

Warchał K., 2008, Niezamierzony efekt komiczny jako błąd komunikacyjny, [w:] Kita M. (red.), Błąd językowy w perspektywie komunikacyjnej, Katowice.

Wittgenstein L., 2000, Dociekania filozoficzne, tłum. B. Wolniewicz, Warszawa.

Zgółkowa H. (red.), 2004, Praktyczny słownik języka polskiego, t. 48, Poznań.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/ff.2015.33.1.11
Date of publication: 2016-06-01 09:40:29
Date of submission: 2016-05-31 10:11:03


Statistiques


Visibilité des résumés - 1265
Downloads (from 2020-06-17) - PDF (Język Polski) - 767

Indicateurs



Renvois

  • Il n'y a présentement aucun renvoi.


Droit d'auteur (c) 2016, Barbara Boniecka

Licence Creative Commons
Ce(tte) œuvre est mise à disposition selon les termes de la Licence Creative Commons Attribution 4.0 International.