Inter arma silent Musae. Jacka Komudy Lisowski bez światłocienia

Dawid Piotr Kopa

Streszczenie w języku polskim


Artykuł jest próbą analizy i interpretacji powieści Jacka Komudy Samozwaniec. Moskiewska ladacznica. Pokazuje związki utworu z twórczością Henryka Sienkiewicza oraz krytyką literacką skupioną wokół działającego w czasie II wojny światowej czasopisma „Sztuka i Naród”. Przedstawia przesłanie ideowe utworu, rekonstruuje jego założenia filozoficzne. Podejmuje zagadnienia dotychczas nieporuszane w dyskusji nad twórczością Jacka Komudy. 


Słowa kluczowe


Jacek Komuda, Henryk Sienkiewicz, powieść historyczna, “Sztuka i Naród”, filozofia kultury

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Artymiuk, Sebastian. (2015). Powieść Jacka Komudy Samozwaniec a (nie) poprawność polityczna i historyczna. Scientia, 9, s. 162–172.

Bartelski, Lesław Marian. (1983). Genealogia ocalonych. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Brzezińska, Anna. (2009). 1604. Komuda idzie na Moskwę. Anna Brzezińska rozmawia z Jackiem Komudą. Nowa Fantastyka, 10(325), s. 14–15.

Bujnicki, Tadeusz. (1981). Sienkiewicz i historia. Studia. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Bujnicki, Tadeusz. (2017). Jacek Komuda w kręgu aluzji sienkiewiczowskich. W: Agnieszka. Ogonowska (red.), Pejzaże humanistyczne. Księga Jubileuszowa Profesorowi Bolesławowi Faronowi poświęcona (s. 319–331). Kraków: Impuls.

Dejnek, Katarzyna Anna. (2014). Nieprzemijający urok kresów, czyli XVII wieczna Ukraina w powieści fantastyczno-historycznej Jacka Komudy „Wilcze Gniazdo”. Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 4, s. 3–21.

Eile, Stanisław. (1973). Światopogląd powieści. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Głowiński, Michał, Sławiński, Janusz (red.). (1976). Literatura wobec wojny i okupacji. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Gosk, Hanna. (1985). W kręgu „Kuźnicy”. Dyskusje krytycznoliterackie lat 1945–1948. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Halwa, Adrianna. (2018). Podkarpacie w twórczości Jacka Komudy. Kwartalnik Edukacyjny, 4(95), s. 81–89.

Hen, Józef. (1976). Przypadki starościca Wolskiego. T. I–III. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza.

Hen, Józef. (1987). Crimen. Opowieść sensacyjna z XVII wieku. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza.

Janion, Maria. (1976). Wojna i forma. W: Michał Głowiński, Janusz Sławiński (red.), Literatura wobec wojny i okupacji (s. 187–267). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Kobus, Aldona. (2015). Sarmatopie. Formacja sarmacka w twórczości Jacka Komudy. Teksty Drugie, 1, s. 273–293.

Komuda, Jacek. (2009). Samozwaniec. T. I. Lublin: Fabryka Słów.

Komuda, Jacek. (2010). Samozwaniec. T. II. Lublin: Fabryka Słów.

Komuda, Jacek. (2011). Samozwaniec. T. III. Lublin: Fabryka Słów.

Komuda, Jacek. (2013). Samozwaniec. T. IV. Lublin: Fabryka Słów.

Komuda, Jacek. (2017). Samozwaniec. Moskiewska ladacznica. T. I. Lublin: Fabryka Słów.

Koziołek, Ryszard. (2015). Ciała Sienkiewicza: studia o płci i przemocy. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Madajczyk, Czesław (red.). (1982). Inter arma non silent Musae: wojna i kultura 1939–1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Małochleb, Paulina. (2010). Sarmatia restituta. Dekada Literacka, 4–5, s. 210–214.

Mazurkiewicz, Adam. (2013). Strategie rekonstrukcji przeszłości we współczesnej polskiej literaturze popularnej (rekonesans). Literatura i Kultura Popularna, XIX, s. 13–28.

Mróz, Katarzyna. (2019). Wizja wieku siedemnastego według trzech autorów powieści historycznych: Henryka Sienkiewicza, Józefa Hena i Jacka Komudy. Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego, V, s. 19–31.

Rybicki, Jan. (2010). Policzmy Trylogię Sienkiewicza. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria, X, s. 85–109.

Sienkiewicz, Henryk. (1969a). Ogniem i mieczem. T. II. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Sienkiewicz, Henryk. (1969b). Pan Wołodyjowski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

Szagun, Dorota. (2015). Przekorne nawiązania do Sienkiewiczowskiego wzorca powieści historycznej w „Bohunie” Jacka Komudy. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica, XLIX, s. 81–92.

Szagun, Dorota. (2019). Jacka Komudy (nie) pisanie Sienkiewiczem. W: Magdalena Pietrzak, Agata Zalewska (red.), Henryk Sienkiewicz. Język – semantyka (s. 283–296). Warszawa: DIG.

Sztyber, Radosław. (1999). „Banialuki” i „ambaje”, czyli o pseudoetymologicznej pochwale elearów (Lisowczyków). Studia i Materiały. Filologia Polska, XLVI (10), s. 123–142.

Sztyber, Radosław. (2020). W stronę megalomanii narodowej na kanwie tetralogii Jacka Komudy pod tytułem „Samozwaniec” (glosa i kilka uwag na marginesach powieści). Literatura i Kultura Popularna, XXVI, s. 383–400.

Trzynadlowski, Jan. (1990). Henryk Sienkiewicz w świadomości polskiej i obcej. W: Edward Polanowski (red.), Sienkiewicz po latach 1846–1916–1986 (s. 7–11). Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie.

Wyka, Kazimierz. (1974). Tragiczność, drwina i realizm. W: Kazimierz Wyka, Pogranicze powieści (s. 7–29). Warszawa: Czytelnik.

Zatorska, Magdalena. (2016). Rzeczpospolita męska? Bohaterki prozy Jacka Komudy. W: Arkadiusz Luboń, Joanna Gościńska, Monika Karpińska (red.), Literackie obrazy świata 1. Sfery kreacji (s. 69–82). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/ff.2021.39.2.103-120
Data publikacji: 2021-12-27 11:14:22
Data złożenia artykułu: 2021-11-04 15:38:09


Statystyki


Widoczność abstraktów - 983
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 780

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2021 Dawid Piotr Kopa

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.