Profesjonalizacja czynności mediacyjnych (wybrane zagadnienia w perspektywie polskiego porządku prawnego)
Streszczenie w języku polskim
Dokonana w 2015 r. zmiana regulacji ustawowych dotyczących postępowania mediacyjnego i statusu prawnego mediatora wzmocniła profesjonalizację czynności podejmowanych przez mediatora w postępowaniu mediacyjnym. Została, co prawda, utrzymana możliwość doboru mediatora ad hoc przez strony sporu, ale w odniesieniu do mediacji sądowej wprowadzono instytucję stałego mediatora wyznaczonego przez sąd. Zarówno wpis na listę stałych mediatorów, jak i wyznaczanie ich do prowadzenia mediacji w ramach postępowania sądowego zostały uzależnione od zawodowej wiedzy, umiejętności i kompetencji mediatora. Obecnie wiedzę, umiejętności oraz kompetencje można uzyskać przede wszystkim w ramach ośrodków mediacyjnych. Praktyka funkcjonowania tych ośrodków pozwala na stwierdzenie, że kandydaci do zawodu mediatora muszą przejść profesjonalne szkolenie oraz nabyć umiejętności w praktyce mediacyjnej. Spełnienie tych wymogów pozwala mediatorom wnioskować o wpis na listę stałych mediatorów. Mediatorzy skupieni w ośrodkach mediacyjnych oraz sędziowie wykorzystujący mediację w praktyce sądowej postulują uchwalenie ustawy o mediacji i zawodzie mediatora na wzór regulacji ustawowych obowiązujących już w części państw europejskich. W artykule zostały rozważone argumenty dotyczące możliwości przekształcenia dotychczasowych fragmentarycznych regulacji mediacji i zawodu mediacji w zawód regulowany.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Broński W., Sławicki P., Mediator: czy potrzebna jest specjalna ustawa?, www.rp.pl/artykul/1093170-Bronski-Slawicki-o-mediacji [dostęp: 27.06.2017].
Cebula R., Mediacja w polskim prawie cywilnym, „Mediator” 2005, nr 34.
Duszka-Jakimko H., Alternatywne rozwiązywanie sporów. Pomiędzy instrumentalnym a komunikacyjnym paradygmatem prawa, Opole 2016.
Flejszar R., Gajda-Roszczynialska K., Alternatywne metody rozwiązywania sporów ze szczególnym uwzględnieniem mediacji – postępowanie cywilne, [w:] K. Płeszka, J. Czapska, M. Araszkiewicz, M. Pękala, Mediacja. Teoria, normy, praktyka, Warszawa 2017.
Hopt K.J., Steffek F., Mediation: Principles and Regulation in Comparative Perspective, Oxford 2013.
Kalisz A., Mediacja jako forma dialogu w stosowaniu prawa, Warszawa 2016.
Kalisz A., Zienkiewicz A., Mediacja sądowa i pozasądowa. Zarys wykładu, Warszawa 2014.
Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, red. A. Jakubecki, t. 1, Warszawa 2017.
Kuźmicka-Sulikowska J., Podstawa prawna odpowiedzialności cywilnej mediatora, „ADR. Arbitraż i Mediacja” 2008, nr 3.
Myślińska M., Mediator w polskim porządku prawnym, Warszawa 2018.
Płeszka K., Czapska J., Araszkiewicz M., Pękala M., Mediacja. Teoria, normy, praktyka, Warszawa 2017.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej zastosowania (t.j. Dz.U. 2018, poz. 227).
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. 2016, poz. 1822).
Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (t.j. Dz.U. 2018, poz. 23 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. 2015, poz. 1595).
Zienkiewicz A., Mediator w sprawach cywilnych, „Rejent” 2005, nr 5.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/g.2019.66.1.125-139
Data publikacji: 2019-07-17 08:29:29
Data złożenia artykułu: 2018-06-11 11:43:07
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2019 Andrzej Korybski
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.