Funkcjonowanie osób bezdomnych w Niemczech – analiza indywidualnych przypadków
Streszczenie w języku polskim
Problem bezdomności występuje w każdym państwie i nawet najbogatszym nie udało się go wyeliminować. Kraje mające silnie rozbudowany system pomocy ludziom bezdomnym odnotowują w swoich statystykach największą ich liczbę. Liczba osób bezdomnych w Niemczech na początku 2023 r. wynosiła 372 tys. osób. Celem podjętych badań była diagnoza funkcjonowania osób bezdomnych w Niemczech oraz ukazanie ich indywidualnych doświadczeń życiowych. Za metodę posłużył wywiad narracyjny według Mayringa. Badania prowadzone były na terenie Westfalii, a w sensie instytucjonalnym terenem badań był Dom Opieki Społeczno-Pedagogicznej. Okazało się, że wśród przyczyn bezdomności znajdują się m.in. zaleganie z opłatami czynszowymi i związane z tym eksmisje, bezrobocie, a także rozwody, śmierć partnera oraz uzależnienia. Osoby bezdomne są raczej zadowolone z tego, że mieszkają w Domu Opieki Społeczno-Pedagogicznej, który zapewnia bezdomnym mężczyznom wyżywienie, mieszkanie i wszelką pomoc w zakresie wsparcia.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Boeßenecker, K.H., Vilain, M. (2013). Spitzenverbände der Freien Wohlfahrtspflege. Weinheim: Beltz Verlag.
Bösing, S., Krauß, J. (2021). Suchtkrank und wohnungslos-wohnungslos und suchtkrank Wie können Hilfen bedarfsgerecht erfolgen. Wohnungslos: Aktuelles aus Theorie und Praxis zur Armut und Wohnungslosigkeit, 63(2), 40–51.
Bundesarbeitsgemeinschaft Wohnungslosenhilfe e.V (BAG W). https://www.bagw.de/de
Bundesarbeitsgemeinschaft Wohnungslosenhilfe e.V (BAG W). (2023). 372.000 untergebrachte wohnungslose Personen in Deutschland. Pobrane z: https://www.bagw.de/de/presse/show?tx_netnews_newsview%5Baction%5D=show&tx_netnews_newsview%5Bcontroller%5D=News&tx_netnews_newsview%5Bnews%5D=276&cHash=226fdea151941cc195f7136cdc2d224a
Dillmann, R., Schiffer-Nasserie, A. (2018). Der soziale Staat. VSA: Verlag Hamburg.
Dornbach, S. (2016). Erfolgsfaktoren in der Betreuung von Wohnungslosen: zum Input-Einfluss auf den Abschluss von ambulanten Betreuungen. Wohnungslos: Aktuelles aus Theorie und Praxis zur Armut und Wohnungslosigkeit, (4), 1–13.
Eberhardt-Köster, T., Pohl, W., Nagler, M. (2018). Wohnen ist ein Menschenrecht. Hamburg: Verlag Hamburg.
Fichtner, J. (2004). Männliche Wohnungslosigkeit sehen. Theorie und Erforschung einer scheinbaren Selbstverständlichkeit. Wohnungslos, (2), 50–55.
Füller, A., Morr, S. (2021). Menschen ohne Obdach. Stuttgart: Klett-Cotta.
Geiger, M. (2004). Die Verlorenen der Arbeitsgemeinschaft und das Projekt der Integration. Münster: LIT Verlag.
Lutz, R., Sartorius, W., Simon, T. (2021). Lehrbuch der Wohnungslosenhilfe. Weinheim: Beltz Juventa.
Satzung des Evangelischen (2019). Satzung des Evangelischen Werkes für Diakonie und Entwicklung e.V. Vom 10. Oktober 2019 geändert am 21. Dezember 2021 (ABl. EKD 2022 S. 25), zuletzt geändert am 19./20. Oktober 2022 (ABl. EKD 2023 S. 1). Pobrane z: https://kirchenrecht-ekd.de/document/28280
Sozialgesetzbuch (SGB) (2003). Zwölftes Buch (XII) – Sozialhilfe – (Artikel 1 des Gesetzes vom 27. Dezember 2003, BGBl. I S. 3022), § 67 Leistungsberechtigte. Pobrane z: https://www.gesetze-im-internet.de/sgb_12/__67.html
Szluz, B. (2014). Zjawisko bezdomności w wybranych krajach Unii Europejskiej. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Trabert, G. (2013). Das „Mainzer Modell“ zur gesundheitlichen Versorgung wohnungsloser Menschen. Archiv für Wissenschaft und Praxis in der sozialen Arbeit, 44(1), 51–57.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/j.2024.37.1.129-138
Data publikacji: 2024-06-27 07:56:36
Data złożenia artykułu: 2023-10-30 11:29:00
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2024 Anna Bocheńska-Brandt, Anna Kanios
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.