Indywidualne nauczanie jako rozwiązanie edukacyjne w opiniach nauczycieli

Streszczenie w języku polskim

Wprowadzenie: Polski system oświaty przewiduje kilka możliwości realizowania obowiązku szkolnego i nauki dla uczniów z problemami zdrowotnymi. Jedną z nich jest indywidualne nauczanie. Cel badań: Celem badań było poznanie i opisanie elementarnej wiedzy nauczycieli o indywidualnym nauczaniu oraz ich stanowiska wobec tej formy nauki.

Metoda badań: W badaniu posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankiety oraz kwestionariuszem ankiety. W obliczeniach statystycznych zastosowano test chi-kwadrat Pearsona, test U Manna-Whitneya oraz test Kruskala-Wallisa. Test chi-kwadrat Pearsona wykorzystano do zbadania związku pomiędzy dwiema zmiennymi jakościowymi.

Wyniki: Wyniki uzyskanych badań wskazują, że w większości nauczyciele posiadają podstawową wiedzę na temat aspektów prawnych indywidualnego nauczania. W większości oceniają tę formę jako formę „dobrze przygotowaną”. Jednocześnie zapytani o możliwość jej modyfikacji, często wskazują na taką potrzebę, podkreślając przede wszystkim chęć wykorzystywania nowoczesnych technologii i zwiększenie liczby godzin pracy z uczniem.

Wnioski: Zdecydowanie należy podkreślić, że uczniowie, których stan zdrowia nie wymaga regeneracji w warunkach domowych, powinni uczyć się w szkole. W odniesieniu do uczniów, którzy są długotrwale leczeni lub rehabilitowani, warto byłoby zarówno opracować wskazówki pomagające nauczycielom podtrzymywać kontakt ucznia z rówieśnikami, jak i ponownie płynnie włączyć go w zespół klasowy.