Podejście aksjologiczne jako metodologiczna podstawa rozwoju pedagogiki i doskonalenia praktyki edukacyjnej

Nadiya Ashytok

Streszczenie w języku polskim


Wymiar aksjologiczny praktyki edukacyjnej od zawsze jest aktualny. W okresie społecznego i gospodarczo-politycznego kryzysu na Ukrainie, oraz zaniechania kulturalnych tradycji i poszukiwania wzorców, daje się zauważyć przemieszczenie problematyki aksjologicznej do centrum refleksji naukowej i praktyki pedagogicznej. Jest to spowodowane wieloma czynnikami, do których należą m.in.: ogólnoświatowa tendencja zmiany podstawowego paradygmatu edukacji, ukierunkowanie jej z technokratycznej na humanistyczną, przemyślenie światopoglądowych zasad praktyki oraz światowe tendencje globalizacji z właściwą jej intensyfikacją procesów migracyjnych. Poszukiwanie aksjologicznych podstaw aktualizuje koordynację ogólnoludzkich i narodowych wartości w systemie edukacji. Uświadomienie sobie przyczyn „aksjologizacji” współczesnej edukacji umożliwia określenie problemów węzłowych, które potrzebują filozoficzno-pedagogicznej refleksji, oraz sprzyja przeprowadzeniu reform w systemie edukacyjnym wraz z uwzględnieniem nowoczesnych wymagań społecznego i osobowościowego rozwoju w ich interakcji. Wiedza naukowa, w tym pedagogiczna, jest realizowana przez dążenie do tego, żeby ogarnąć prawdę, oraz w celu realizacji potrzeb społecznych. Aksjologiczne podejście zapewnia więź między praktyką edukacyjną a poznawaniem zjawisk pedagogicznych. Obecnie ideę aksjologicznego podejścia kojarzy się z wcieleniem w praktykę humanistycznego paradygmatu edukacji, w ramach którego główną wartością jest człowiek.


Słowa kluczowe


podejście aksjologiczne, edukacja, humanistyczny paradygmat edukacyjny, aksjologizacja edukacji

Pełny tekst:

PDF (English)

Bibliografia


Андреев, В.И., 2000, Педагогика: Учебный курс для творческого саморазвития. Казань: Центр инновационных технологий.

Андрущенко, В., Передборська, І. (ред.), 2009, Філософія освіти: Навчальний посібник. Київ: НПУ імені М.П. Драгоманова.

Бондаревская, Е.В., 1995a, Ценностные основания личностно-ориентированного воспитания. «Педагогика», № 4, pp. 29–36.

Бондаревская, Е.В. (ред.), 1995b, Образование в поисках человеческих смыслов. Ростов-на-Дону: РГПУ.

Дашутін, Г.П., Михальченко, М.І., 2001, Український експеримент на терезах гуманізму. Київ: Парлам.

Закон України «Про освіту», vnz.org.ua/zakonodavstvo/110-zakon-ukrayiny-proosvitu [access: 04.02.2017].

Кульневич, С.В., 2001, Педагогика личности от концепций до технологий. Ростов-на-Дону: Творческий центр «Учитель».

Леонтьев, А.Д., 1996, Ценность как междисциплинарное понятие: Опыт многомерной реконструкци. «Вопросы философии», № 4, pp. 15–26.

Національна доктрина розвитку освіти України у ХХІ столітті, file:///C:/

Documents%Downloads/natsionalna%20doktryna.pdf [access: 10.02.2017].

Підлісний, М.М., 2005, Цінності та буття особистості. Днепропетровск: ДДФА.

Радіонова, І.О., 2001, Соціокультурне обґрунтування навчального досвіду: досвід американської традиції. Висник Харьковского национального университета имени В.Н. Каразина, «Філософські перипетії», № 509.

Сластенин, В.А., 1994, Гуманистическая парадигма педагогического образования. «Магистр», № 6.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2018.37.2.11-19
Data publikacji: 2018-11-21 09:27:20
Data złożenia artykułu: 2017-10-16 06:29:29


Statystyki


Widoczność abstraktów - 2057
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF (English) - 495

Wskaźniki





Prawa autorskie (c) 2018 Nadiya Ashytok

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.