Style poczucia humoru nauczycieli według modelu Roda Martina. Badania pilotażowe
Streszczenie w języku polskim
Humor w pedagogice jest zagadnieniem nowym i coraz częściej podejmowanym przez badaczy przedmiotu. W artykule zaprezentowane są wyniki badań empirycznych, których celem było poznanie stylów humoru nauczycieli. Badaniami kwestionariuszowymi z wykorzystaniem Kwestionariusza Stylów Humoru objęto grupę 41 nauczycieli szkół podstawowych i przedszkoli. Okazało się, że stylami humoru najczęściej prezentowanymi przez nauczycieli są adaptacyjne jego formy, zdecydowanie rzadziej – nieadaptacyjne. Zauważono także spadek poziomu wszystkich stylów humoru wraz z wiekiem i stażem pracy nauczycieli.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Bulzak A., Adamczyk M., Kordek M., 2016, Wzajemne relacje pomiędzy poczuciem humoru, stresem i wypaleniem zawodowym na przykładzie badań w grupie nauczycieli. „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Pedagogika”, 13, 209–223.
Cann A., Taku K., 2010, Humor Styles, Positive Personality and Health. „Europe’s Journal of Psychology”, 6(3), 213–235.
Carroll N., 2018, Humor. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Höfner E., Schachtner H.U., 2012, Uzdrawiająca siła uśmiechu. Humor i prowokacja w terapii. Łódź, Wyd. Studio Astropsychologii.
Hornowska E., Charytoniuk J., 2011, Polska adaptacja Kwestionariusza Stylów Humoru (HSQ) R. Martina, P. Puhlik-Doris, G. Larsena, J. Gray i K. Weir. „Studia Psychologiczne”, t. 49, z. 4, 5–22.
Karłyk-Ćwik A., 2016, Style humoru wychowanków i wychowawców a klimat społeczny placówek resocjalizacyjnych dla nieletnich. „Resocjalizacja Polska”, 12, 173–194.
Kmita M., 2013, Humour and its Place in the Teacher Training. W: K. Łapot-Dzierwa (red.), A Teacher in the Contemporary Multicultural World. Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Pedagogicznego.
Machlev M., Karlin N.J., 2016, Understanding the Relationship Between Different Types of Instructional Humor and Student Learning. „Sage Journals”, 1–9.
Martin A.R., 2003, Sense of humor. W: S.J. Lopez & C.R. Snyder (red.), Positive Psychology Assessment. A handbook of models and measures. Washington.
Martin R.A., 2007, The Psychology of humor: an integrative approach. San Diego: Elsevier Academic Press.
Martin R.A., Puhlik-Doris P., Lersen G., Gray. J., Weir K., 2003, Individual differences in uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the Humor Styles Ques-tionnaire. „Journal of Research in Personality”, 37, 48–75.
Musiatewicz M., 2014, Rola humoru w dialogu między uczniem a nauczycielem. W: E. Dunaj, I. Morawska, M. Latoch-Zielińska (red.), Humor w kulturze i edukacji. Lublin, Wydawnictwo UMCS, 249–263.
Radomska A., 2002, Rola poczucia humoru w proce-się radzenia sobie ze stresem – przegląd badań. W: I. Heszen-Niejodek, J. Matusiak (red.). Konteksty stresu psychologicznego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 150–166.
Rusek A., 2012, Wielowymiarowość humoru. „Innowacje Psychologiczne”, t. 1, nr 1, 117–127.
Tomczuk-Wasilewska J., 2009, Psychologia humoru. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Tomczuk-Wasilewska J., 2010, Przegląd narzędzi do poczucia humoru. „Roczniki Psychologiczne”, t. XIII, nr 2, Wyd. KUL, Lublin, 73–100.
Źródła internetowe:
Chętkowski D., Blogbelfer, opublikowano: https://chetkowski.blog.polityka.pl/2007/09/28/nauczyciel-nie-smutas/ [dostęp: 3.06.2019].
Słownik języka polskiego PWN, opublikowano: https://sjp.pwn.pl/ [dostęp: 3.06.2019].
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2019.38.3.189-205
Data publikacji: 2019-12-28 00:00:00
Data złożenia artykułu: 2019-05-12 14:17:31
Statystyki
Wskaźniki
Prawa autorskie (c) 2020 Urszula Olejnik
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.