Ukryj
Pokaż wszystkie
Wyślij tekst przez e-mail Bierne i czynne prawo wyborcze w wyborach przedstawicieli pracowników do rady nadzorczej spółki dominującej koncernu. Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości (Wielka Izba) z dnia 18 lipca 2017 r. w sprawie Konrad Erzberger przeciwko TUI AG (C-566/15)
Streszczenie w języku polskim
Glosa jest częściowo krytyczna. Konrad Erzberger jest akcjonariuszem TUI, z siedzibą w Niemczech. Koncern TUI prowadzi działalność na całym świecie. Rada nadzorcza TUI składa się w połowie z przedstawicieli akcjonariuszy, a w połowie z przedstawicieli wyznaczonych przez pracowników. W wyroku Trybunał Sprawiedliwości (TSUE) odpowiedział na pytanie, czy jest zgodne z art. 18 i 45 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), aby państwo członkowskie przyznawało czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach przedstawicieli pracowników do rady nadzorczej przedsiębiorstwa tylko tym pracownikom, którzy są zatrudnieni w zakładach przedsiębiorstwa lub w przedsiębiorstwach koncernu na terytorium krajowym. W glosie dokonano częściowo krytycznej analizy argumentów przedstawionych przez TSUE. Krytycznie oceniono brak obiektywnych i klarownych kryteriów ograniczenia swobód rynku europejskiego. Zawarty został postulat, aby pracownicy zatrudnieni w koncernie spółek mogli korzystać z takich samych praw do udziału w podejmowaniu decyzji bez względu na to, gdzie znajduje się ich miejsce pracy. Przemawia za tym ochrona ich praw do zbiorowej obrony interesów.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
LITERATURA
Giedrewicz-Niewińska A., Uczestnictwo pracowników w spółce europejskiej, Warszawa 2015.
Gładoch M., Uczestnictwo pracowników w zarządzaniu przedsiębiorstwem w Polsce. Problemy teorii i praktyki na tle prawa wspólnotowego, Toruń 2008.
Hajn Z., Zbiorowe prawo pracy. Zarys systemu, Warszawa 2013.
Henssler M., Arbeitnehmermitbestimmung im deutschen Gesellschaftsrecht, Unternehmens-Mitbestimmung der Arbeitnehmer im Recht der EU-Mitgliedstaaten, Heidelberg 2004.
Heuschmid J., Ulber D., Unternehmensmitbestimmung auf dem Prüfstand des EuGH, „Neue Zeitschrift für Gesellschaftsrecht“ 2016, Heft 102.
Höpner M., Curbing negative integration: German supervisory board codetermination does not restrict the common market, “Maastricht Journal of European and Comparative Law” 2018, vol. 25(2), DOI: https://doi.org/10.1177/1023263X18773052.
Keiner F., Deutche Mitbestimmung zur Wahl von Arbeitnehmervertretern im Aufsichtsrat, „Neue Juristische Wochenschrift“ 2017, Heft 2603.
Rossi M., Das Diskriminierungsverbot nach Art. 12 EGV, „Europarecht“ 2000, Heft 197.
Seifert A., Mitbestimmung der Arbeitnehmer in Unternehmensorganen, [w:] Enzyklopädie des Europarechts, Bd. 7: Europäisches Arbeits- und Sozialrecht, § 20, hrsg. v. M. Schlachter, M. Heinig, Baden-Baden 2016.
Seifert A., The case of Konrad Erzberger v TUI AG. Comment to Court of Justice of the European Union (Grand Chamber) judgment of 18 July 2017, Case C-566/15, “European Labour Law Journal” 2017, vol. 8(4), DOI: https://doi.org/10.1177/2031952517743863.
Wratny J., Partycypacja pracownicza, [w:] System Prawa Pracy, t. 5: Zbiorowe prawo pracy, red. K.W. Baran, Warszawa 2014.
AKTY PRAWNE
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/38/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w koncernach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz.Urz. UE L 122/28, 2009).
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1132 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (Dz.Urz. UE L 169/46, 2017).
Dyrektywa Rady 2001/86/WE z dnia 8 października 2001 r. uzupełniająca statut spółki europejskiej w odniesieniu do uczestnictwa pracowników (Dz.Urz. UE L 294/22, 2001).
Dyrektywa Rady 2003/72/WE z dnia 22 lipca 2003 r. uzupełniająca statut spółdzielni europejskiej w odniesieniu do zaangażowania pracowników (Dz.Urz. UE L 207/25, 2003).
Gesetz über die Mitbestimmung der Arbeitnehmer, 4.05.1976, BGBl. 1976 I, s. 1153.
ORZECZNICTWO
Beschluss Landgericht Berlin (Sąd Krajowy w Berlinie) z dnia 1 czerwca 2015 r., 102 O 65/14 AktG, BeckRS 2015, 11838.
Wyrok TSUE z dnia 18 maja 1994 r. w sprawie C-118/92, Komisja v Luksemburg, ECLI:EU:C:1994:198.
Wyrok TSUE z dnia 30 listopada 1995 r. w sprawie C-55/94, Reinhard Gebhard v Consiglio dell’Ordine degli Avvocati e Procuratori di Milano, ECLI:EU:C:1995:411.
Wyrok TSUE z dnia 27 stycznia 2000 r. w sprawie C-190/98, Volker Graf v Filzmoser Maschinenbau GmbH, ECLI:EU:C:2000:49.
Wyrok TSUE z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie C-171/01, Wählerkoncernpe Gemeinsam, ECLI:EU:C:2003:260.
Wyrok TSUE z dnia 16 września 2004 r. w sprawie C-465/01, Komisja v Austria, ECLI:EU:C:2004:530.
Wyrok TSUE z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie C-392/05, Alevizos v Ypourgos Oikonomikon ECLI:EU:C:2007:251.
Wyrok TSUE z dnia 1 kwietnia 2008 r. w sprawie C-212/06, Gouvernement de la Communauté française v Gouvernement wallon, ECLI: EU:C:2008:178.
Wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie C-379/09, Maurits Casteels v British Airways plc, ECLI:EU:C:2011:131.
Wyrok TSUE z dnia 13 lipca 2016 r. w sprawie C-187/15, Pöpperl v Land Nordrhein-Westfalen, ECLI:EU:C:2016:550.
Wyrok TSUE z dnia 2 marca 2017 r. w sprawie C-496/15, Eschenbrenner v Bundesagentur für Arbeit, ECLI:EU:C:2017:152.
Wyrok TSUE (Wielka Izba) z dnia 18 lipca 2017 r. w sprawie C-566/15, Konrad Erzberger przeciwko TUI AG, EU:C:2017:562.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/sil.2021.30.2.401-413
Data publikacji: 2021-06-30 23:19:10
Data złożenia artykułu: 2020-05-12 19:09:35
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2021 Aneta Giedrewicz-Niewińska
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.