Charakter prawny wyroku wydanego na podstawie art. 425 Kodeksu spółek handlowych: deklaratoryjny czy konstytutywny?

Streszczenie w języku polskim

W nauce prawa handlowego obecny jest od wielu lat spór dotyczący charakteru orzeczenia wydanego w ramach powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia na podstawie art. 425 k.s.h. Mnogość zarówno opracowań przedstawicieli doktryny, jak i stanowisk wyrażonych w orzeczeniach sądowych pozwala spór ten ująć w dwóch przeciwstawnych sobie tezach, które wraz z argumentami na ich poparcie autorzy przedstawili w niniejszym artykule. Zwolennicy deklaratywnego charakteru orzeczenia wskazują na konieczność przeprowadzenia wykładni językowej, systemowej i historycznej normy, jak również odwołania się do art. 58 k.c. i przyjęcia wskazanego modelu nieważności bezwzględnej. Część doktryny wskazuje także, że norma z art. 425 k.s.h. jest regulacją szczególną w stosunku do art. 189 k.p.c. Po stronie tezy o konstytutywnym orzeczeniu wskazuje się, że art. 425 k.s.h. jest regulacją szczególną w stosunku do art. 58 k.c., a co za tym idzie nie ma charakteru nieważności bezwzględnej. Ponadto podnoszone są argumenty o zbieżności z sankcją zawartą w art. 422 k.s.h. oraz o konieczności zabezpieczenia obrotu prawnego dzięki konstytutywnemu orzeczeniu. W opracowaniu przybliżono też ewolucję linii orzeczniczej w kierunku przyjęcia stanowiska konstytutywnego i jego dominacji w orzecznictwie Sądu Najwyższego w oparciu o bezpieczeństwo obrotu prawnego. Autorzy – poprzez analizę polskiego orzecznictwa i poglądów doktryny zawartych w komentarzach, artykułach naukowych i monografiach – postawili sobie za cel zebranie, podsumowanie i uporządkowanie najpopularniejszych stanowisk i ich argumentacji.