Szczególni pełnomocnicy spółek kapitałowych w sporach ze spółką

Streszczenie w języku polskim

Przedmiotem niniejszego opracowania jest analiza statusu pełnomocników w sporach ze spółką, a w konsekwencji zasad reprezentacji w tych sporach. Podjęty w pracy problem badawczy sprowadza się do analizy art. 210 § 1 i art. 253 Kodeksu spółek handlowych (k.s.h.). Przepisy te dotyczą zagadnień związanych z zaistnieniem sporów ze spółką, a w szczególności problemu udziału pełnomocników spółki w tych sporach. Nie powinno budzić wątpliwości, że pełnomocnictwo odgrywa szczególną rolę w regulacji Kodeksu spółek handlowych. Ma ono również szerokie zastosowanie nie tylko w klasycznym zastępstwie podmiotów czy osób w spółce, lecz także samej spółki. Pełnomocnik przy tym uzyskuje pewien status szczególny ze względu na czynności, w których uczestniczy. Należy pamiętać również o sytuacjach, gdy pełnomocnik jest reprezentantem spółki w klasycznych czynnościach, poza art. 210 czy 253 k.s.h. Wówczas „uruchomienie” jego umocowania następuje przez klasyczny organ do tego upoważniony (zarząd) albo przez innych przedstawicieli (ustawowych czy też pełnomocników, jeżeli spełnione są przy tym warunki wynikające z art. 106 Kodeksu cywilnego). Inna sytuacja ma miejsce, gdy umocowuje ich zgromadzenie wspólników lub wspólnicy (art. 210 i 253 k.s.h.). Kolejną cechą pełnomocnictwa szczególnego jest jego wykorzystanie w sporach, a nie czynnościach prawnych. Można zatem stwierdzić, że użycie słowa „pełnomocnik” w kontekście przepisów Kodeksu spółek handlowych może mieć szczególne znaczenie.