Ochrona prawna udzielania koncesji – między prawem publicznym a prywatnym oraz między prawem europejskim a krajowym

Streszczenie w języku polskim

W artykule omówiono ochronę prawną udzielania koncesji w prawie słoweńskim. Głównym celem jest określenie problemów związanych z obecnym trybem udzielania koncesji i zaproponowanie pewnych rozwiązań. Osiągnięcie tego celu wymagało skorzystania z porównawczej i dogmatycznej metody badawczej. Autorka zwraca uwagę, że ochrona prawna zależy od rodzaju i wartości koncesji. W przypadku koncesji objętych zakresem dyrektywy 2014/23/UE udzielana jest zgodnie z przepisami dyrektyw Unii Europejskiej w sprawie ochrony prawnej, podczas gdy inne koncesje podlegają przepisom prawa krajowego. Ochrona prawna różni się również w zależności od tego, czy spór wchodzi w zakres prawa administracyjnego czy też prawa cywilnego. Spory na gruncie prawa publicznego są zazwyczaj rozstrzygane przez sądy administracyjne, a spory na gruncie prawa cywilnego – przez sądy powszechne. Taki system może kolidować z prawem do skutecznej ochrony sądowej, ponieważ często nie istnieje wyraźna linia podziału między ochroną na podstawie prawa publicznego i prawa prywatnego. Może to prowadzić do delegowania spraw między różnymi organami oraz do przewlekłości procesu decyzyjnego. Autorka uważa, że wszelkie spory dotyczące udzielania koncesji powinny być rozstrzygane przez jeden sąd – Sąd Administracyjny. Ponadto konieczne jest ustanowienie mechanizmów zapewniających skuteczną ochronę niewybranych ofert, ponieważ obecny system prawny nie przewiduje takiej ochrony. Nowość prezentowanych badań polega na tym, że dotychczas nie ukazała się żadna praca naukowa podejmująca omawianą problematykę. Zdaniema autorki praca ma wartość poznawczą zarówno dla nauki, jak i dla praktyki.