Visual kei a kultura estetyzacji
Streszczenie w języku polskim
Visual kei to nazwa określająca styl ubioru, specyficzny makijaż, wymyślną fryzurę, specyficzny rodzaj muzyki, różnorodność, dowolność, mieszanie i łączenie gatunków. Visual kei to kreacja siebie, coś więcej niż tylko odgrywanie roli, teatralizacja czy chęć wyróżnienia się w tłumie – to styl życia inspirowany nieprzebranym źródłem możliwości. W artykule zwracam szczególną uwagę na gotycką odmianę Visual kei, której twórcą jest popularny muzyk Mana. Artysta stworzył zupełnie nowy świat, który bardzo szybko zainspirował fanów gatunku. Pokazał, w jaki sposób można łączyć japońską muzykę alternatywną (j-rock) z gotyckimi inspiracjami, stworzył także rozpoznawalny wizerunek, który fani mogą bez problemu odtwarzać (styl Lolita Fashion). Chcę również wskazać, jak wygląda recepcja Visual kei w Polsce. Dlaczego nurt ten nie jest popularny? Czy do fanów przemawia fuzja muzyczna a może tylko specyficzny wizerunek? A może obecny odbiór jest utrudniony przez fakt, że spore zmiany zaszły w obrębie samego Visual kei – czasami ciężko określić jaki konkretnie styl kei prezentuje dany zespół i czy jest to jeszcze jakiś konkretny styl muzyczny, czy już tylko osobliwy wizerunek.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Adamowicz Klaudia, 2014, Wizerunek mężczyzny w Visual kei, Bielsko Biała, Wyd. Nowa Strona,
Andrusiewicz Anna, 2005, Między pięknem a grozą. Tradycja konwencji i estetyki gotyckiej „Rocznik Naukowy Ido-Ruch dla Kultury” t. 5, s. 133-139.
Cichy Barbara, 2012, Artystyczne wyznaczniki piękna w kulturze Japonii „The Polish Journal of the Arts and Culture” Nr 3, s. 279-295.
Falski Maciej, 2008, Wampiry, upiory i inne istoty mroku – od folkloru do muzyki gotyckiej, [w:] Bunt tradycji – tradycja buntu. Księga dedykowana Profesorowi Krzysztofowi Wrocławskiemu, pod red. Magdalena Bogusławska, Grażyna Szwat-Gyłybow, Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej UW, s. 359-378.
Janion Maria, 2002, Wampir – biografia symboliczna, Gdańsk, Słowo/Obraz.
Kańska Magdalena, 2010, Visual Kei jako przykład transgenderowych wizerunków japońskich mężczyzn, „Palimpsest: 1”, s. 88-101.
Keene Donald, 1969, Japanese Aesthetic Philosophy East and West, Vol. 19, No. 3, Symposium on Aesthetics East and West, pp. 293-306, Stable URL: http://www.jstor.org/stable/1397586
DOI: 10.2307/1397586
Rychlewski Marcin, 2005, Kontrkultura. Co nam z tamtych lat?, pod red. W.J. Burszty, M. Czubaja i M. Rychlewskiego, Wydawnictwo SWPS „Academica”, Warszawa 2005.
Szarecki Artur, Popkultura poza dualizmami: ubiór, ciało i konsumpcja w filmie Shimotsuma monogatari [w:] Inspirująca i inspirowana. Popkultura japońska, pod red. A. Wosińska, Kraków 2011.
Silverberg Miriam (2006) Erotic Grotesque Nonsense: The Mass Culture of Japanese Modern Times, Berkley, Los Angeles, London, University of California Press,
Varley Paul, 2000, Kultura japońska, tłum. Magdalena Komorowska, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego,
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/arte.2018.3.47-59
Data publikacji: 2019-06-10 10:54:49
Data złożenia artykułu: 2018-05-22 16:20:53
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2019 Artes Humanae
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.