Rozwój infrastruktury rowerowej w kontekście działania roweru miejskiego – przykład Krakowa i Lublina

Streszczenie w języku polskim

Celem artykułu jest identyfikacja dynamiki rozbudowy miejskiej infrastruktury rowerowej w kontekście rozwoju systemów roweru miejskiego na przykładzie Krakowa i Lublina. W szczególności odniesiono się do zagadnień dotyczących porównania zapisów dokumentów strategicznych z realizacją infrastruktury rowerowej w latach 2010–2019, a także kompleksowo przedstawiono rozwój systemów roweru miejskiego oraz omówiono działalność grup nieformalnych i organizacji rowerowych w obu miastach. Wykazano, że rozbudowa infrastruktury przebiega z opóźnieniem w stosunku do zapisów dokumentów strategiczno-programowych, a jej sieć nadal jest niespójna, co wynika głównie z rozproszenia w przestrzeni miast inwestycji drogowych, którym towarzyszą inwestycje z zakresu infrastruktury rowerowej. Nie wpływa to na rozwój systemów roweru miejskiego, które stanowią dobre uzupełnienie infrastruktury rowerowej, co potwierdziły analizy korelacji, przy czym liczba i lokalizacja stacji jest uzależniona od działań operatora, stymulowanych w przewadze w ramach działań odgórnych (Kraków) lub oddolnych (Lublin). Na wykorzystanie systemów roweru publicznego wpływ miały przede wszystkim ciągłość funkcjonowania operatora i koszty wypożyczeń. Działalność organizacji rowerowych, pomimo różnic pod względem dynamiki prowadzanych działań, ich spektrum oraz zasad finansowania, ma wpływ zarówno na popularyzację transportu rowerowego, jak i na rozbudowę infrastruktury rowerowej oraz systemów roweru miejskiego. Najlepsze efekty osiągnięto w przypadku działań ekosystemu rowerowego.