Relacje człowiek – kwiat odzwierciedlone w polskim językowym obrazie świata (zestawienie danych ankietowych i słownikowych)

Streszczenie w języku polskim

Autorka bada polski językowy obraz kwiatów. Analizuje relacje człowiek – kwiat, odzwierciedlone w ankietach (przeprowadzonych wśród studentów UMCS) i porównuje je z danymi o tych relacjach, przedstawionymi w źródłach leksykograficznych (w Uniwersalnym słowniku języka polskiego pod redakcją Stanisława Dubisza). Autorka dochodzi do wniosku, że w ankietach w więk­szym stopniu odbija się antropocentryzm. Z materiałów ankietowych wynika, że w wyobrażeniach studentów kwiat jest przyrównywany do przyjaciela posia­dającego duszę (tj. człowieka), co nie jest notowane w słowniku. Natomiast ob­raz człowieka-kwiatu jest równie silnie obecny w materiałach ankietowych, jak i leksykograficznych. Zdolność kwiatów do ulepszania czegoś, zdobienia, zabar­wiania, urozmaicania, cieszenia kogoś jest opisywana przez respondentów jako zdolność kwiatów do rzeczywistego oddziaływania na życie człowieka, a nie tylko jako sposób wykorzystywania kwiatów przez człowieka. Według polskich studentów wpływ kwiatów na człowieka nie ogranicza się do wywołania uczu­cia rozkoszy estetycznej lub aromatycznej, co jest notowane w USJP. Według danych ankietowych oddziaływanie to jest znacznie większe i rozmaitsze.