Wyślij tekst przez e-mail 
Sytuacja prawna jednostki w Polsce w przypadku nielegalnego posiadania nieznacznej ilości środków odurzających, substancji psychotropowych lub nowych substancji psychoaktywnych
Streszczenie w języku polskim
Praktycznie od początku istnienia zjawiska narkomanii w Polsce mamy do czynienia z różnymi prawnymi rozwiązaniami dotyczącymi kwestii posiadania narkotyków. Aktualnie obowiązujące przepisy, zawarte w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, typizują szeroki katalog przestępstw dotyczących posiadania środków odurzających, substancji psychotropowych lub nowych substancji psychoaktywnych, a także sposobów zakończenia postępowania karnego. W artykule znajdują się rozważania dotyczące tego, jak kształtuje się sytuacja prawna jednostki w przypadku posiadania nieznacznej ilości nielegalnych substancji. Przegląd orzecznictwa sądów powszechnych orzekających w sprawach opartych na niemal tożsamym stanie faktycznym pozwala na stwierdzenie, że sądy stosują w zasadzie cały wachlarz możliwości pozwalający legalnie zakończyć postępowanie w tego typu sprawach. Jednakże sytuacja prawna jednostki będzie kształtować się zupełnie inaczej w zależności od rozstrzygnięcia konkretnej sprawy, ponieważ prawomocne skazanie niesie za sobą m.in. inne skutki niż umorzenie postępowania za to samo przestępstwo.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
LITERATURA
Bielewicz A., Narkomania jako zjawisko społeczne – historia problemu w Polsce, „Archiwum Kryminologii” 1988, vol. 15.
Moskalewicz J., Ewolucja ograniczania popytu na narkotyki w Polsce – 30 lat doświadczeń, „Serwis Informacyjny Narkomania” 2013, nr 4(64).
Muszyńska A., Problematyka granic odpowiedzialności karnej za posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych w praktyce sądowej, „Palestra” 2010, nr 7–8.
Srogosz T., Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008.
INNE
Odpowiedź z dnia 26 marca 2012 r. podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych na interpelację nr 1798 w sprawie stosowania znowelizowanych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przez podległe ministrowi spraw wewnętrznych służby w sprawach o przestępstwo z art. 62 ust. 1 i 3 tej ustawy.
Oświadczenie Rządowe z dnia 30 grudnia 1922 r. w przedmiocie przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Międzynarodowej Konwencji Opiumowej, podpisanej w Hadze dnia 23 stycznia 1912 r., i do protokołu zamknięcia III Konferencji Opiumowej, podpisanego w Hadze dnia 25 czerwca 1914 r.
Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 3 czerwca 1998 r., Druk nr 631.
AKTY PRAWNE
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu z dnia 15 marca 1930 r. o uznaniu niektórych substancji i przetworów odurzających za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia (Dz.U. 1930, nr 36, poz. 304).
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. – Kodeks karny (Dz.U. 1932, nr 60, poz. 571).
Ustawa z dnia 22 czerwca 1923 r. w przedmiocie substancji i przetworów odurzających (Dz.U. 1923, nr 72, poz. 559).
Ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o środkach farmaceutycznych i odurzających oraz artykułach sanitarnych (Dz.U. 1951, nr 1, poz. 4).
Ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. – Kodeks karny (Dz.U. 1969, nr 13, poz. 94).
Ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz.U. 2021, poz. 534).
Ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii (Dz.U. 1985, nr 4, poz. 15).
Ustawa z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 1997, nr 75, poz. 468).
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. 2022, poz. 1138).
Ustawa z dnia 26 października 2000 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2000, nr 103, poz. 1097).
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2020, poz. 2050).
Ustawa z dnia 1 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2011, nr 117, poz. 678).
Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. 2018, poz. 1490).
ORZECZNICTWO
Postanowienie SN z dnia 25 września 2002 r., II KKN 79/00.
Postanowienie SN z dnia 8 kwietnia 2014 r., III KK 88/14.
Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 27 stycznia 2011 r., I KZP 24/10.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2000 r., II AKa 22/00.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 23 grudnia 2008 r., II AKa 380/08.
Wyrok SA we Wrocławiu II Wydział Karny z dnia 26 września 2012 r., II AKa 266/12.
Wyrok SA w Warszawie II Wydział Karny z dnia 23 grudnia 2013 r., II AKa 422/14.
Wyrok SA w Warszawie II Wydział Karny z dnia 24 kwietnia 2017 r., II AKa 90/17.
Wyrok SA w Krakowie II Wydział Karny z dnia 15 sierpnia 2018 r., II AKa 58/18.
Wyrok SN z dnia 1 marca 2006 r., II KK 47/05.
Wyrok SN z dnia 21 stycznia 2009 r., II KK 197/08, OSNKW 2009, nr 4, poz. 30.
Wyrok SN z dnia 15 stycznia 2010 r., V KK 363/09.
Wyrok SN z dnia 11 marca 2010 r., IV KK 432/09, LEX nr 583908.
Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2011 r., IV KK 26/11, LEX nr 794512.
Wyrok SN z dnia 18 maja 2017 r., IV KK 444/16, LEX nr 2306381.
Wyrok SN z dnia 11 października 2017 r., III KK 73/17.
Wyrok SO w Olsztynie VII Wydział Karny Odwoławczy z dnia 13 lutego 2014 r., VII Ka 33/14.
Wyrok SO w Gliwicach Wydział VI Karny Odwoławczy z dnia 24 października 2016 r., VI Ka 762/14.
Wyrok SO w Gliwicach Wydział VI Karny Odwoławczy z dnia 12 lutego 2019 r., VI Ka 43/19.
Wyrok SR dla Warszawy Pragi w Warszawie III Wydział Karny z dnia 19 marca 2015 r., III K 698/14.
Wyrok SR w Golubiu-Dobrzyniu II Wydział Karny z dnia 29 kwietnia 2016 r., II K 31/16.
Wyrok SR w Toruniu II Wydział Karny z dnia 17 sierpnia 2016 r., II K 65/16.
Wyrok SR w Kaliszu II Wydział Karny z dnia 26 czerwca 2017 r., II K 203/17.
Wyrok SR Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu VI Wydział Karny z dnia 12 października 2018 r., VI K 714/18.
Wyrok SR w Legionowie II Wydział Karny z dnia 9 stycznia 2019 r., II K 331/18.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/g.2022.69.1.93-110
Data publikacji: 2022-11-04 19:54:23
Data złożenia artykułu: 2022-06-07 23:25:52
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2022 Michał Kuna
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.