Struktury sieciowe europejskiego ruchu politycznego Zielonych

Streszczenie w języku polskim

W nawiązaniu do badań naukowych Donatelli Della Porty, Mario Dianiego oraz Manuela Castellsa, związanych z sieciowością ruchów społecznych, autor niniejszego artykułu podjął próbę przeniesienia powyższych rozważań na poziom ruchów politycznych. Było to tym bardziej zasadne, że w artykule przyjęto założenie Edwarda Olszewskiego zakładające, że każdy ruch polityczny jest ruchem społecznym. W związku z powyższym w artykule przedstawiono strukturę sieciową współczesnego europejskiego ruchu Zielonych. W tym celu dokonano analizy składu członkowskiego Europejskiej Partii Zielonych, Grupy Zielonych w Parlamencie Europejskim, Europejskiej Młodzieżówki Zielonych oraz Europejskiej Fundacji Zielonych. Powyższe organizacje tworzą rozbudowaną strukturę sieciową, której wybrane węzły są wzmacniane przez nakładanie się sieci. Chociaż struktura sieciowa ruchu politycznego Zielonych należy do jednej z największych na tle pozostałych europejskich ruchów politycznych, to jednak tylko w niewielkim stopniu przekłada się to na poparcie społeczne. Europejski ruch Zielonych uzyskuje małe poparcie wyborcze na poziomie nieprzekraczającym 15 procent.