O partycypacyjnym wymiarze miejskiego obywatelstwa. Migranci z Białorusi i Ukrainy we Wrocławiu

Streszczenie w języku polskim

Celem artykułu jest przybliżenie koncepcji miejskiego obywatelstwa jako możliwej do zastosowania w analizowaniu zjawiska narastającej migracji do Polski, zwłaszcza do dużych miast, oraz próba empirycznego zweryfi kowania jednego z trzech wymiarów konstytuujących miejskich obywateli – partycypacyjnego. Mając ten właśnie wymiar na uwadze i koncentrując swoją uwagę na Wrocławiu – mieście, którego realne zróżnicowanie etniczne konstytuują przede wszystkim przybywający do miasta migranci z Białorusi i Ukrainy, stawiamy pytania o: ich potrzeby i oczekiwania wobec miejskiej wspólnoty (zarówno władz miasta, jak i mieszkańców), gotowość do podejmowania rozmaitych działań na jej rzecz oraz o różnice pomiędzy białoruską i ukraińską społecznością migrancką w zakresie deklarowanych oczekiwań oraz gotowości do działań. Odpowiadając na nie, odwołujemy się do wyników badań ilościowych realizowanych w ramach projektu „Warunki i jakość życia we Wrocławiu – nowi mieszkańcy i mieszkanki miasta”, realizowanego w latach 2022–2023. Pozwalają one na wyciągnięcie wniosku o chęci migrantów do wejścia w rolę obywateli miasta – świadczą o tym artykułowane przez nich oczekiwania (roszczenia) odnośnie do praktyk i tożsamości oraz zobowiązania, jakie migranci są skłonni wypełniać wobec miasta i jego mieszkańców. Przy czym należy podkreślić, że przybywający do Wrocławia Białorusini i Ukraińcy w częściowo odmienny sposób tę partycypację widzą, a ważnymi zmiennymi wyjaśniającymi te odmienności są: czas pobytu we Wrocławiu, powiązany z nim powód przyjazdu do miasta oraz stopień zaspokojenia podstawowych potrzeb związanych z bezpieczeństwem materialnym i fi zycznym.