Strategiczne kierunki rozwoju współczesnej polityki kulturalnej i ich edukacyjne konsekwencje

Streszczenie w języku polskim

Wprowadzenie: Aktywna polityka kulturalna ukierunkowana na wartości jest instrumentem prowadzącym do rozwoju kultury jako takiej oraz form wyrazu kulturowego jednostek, grup lub społeczeństw; a także wywiera bezpośredni wpływ na działania przemysłów kreatywnych, łączących działalność artystyczną z przedsiębiorczością, w warunkach wolnego rynku i postępującej globalizacji.

Cel badań: Głównym celem prezentowanego artykułu jest próba analizy strategicznych kierunków rozwoju współczesnej polityki kulturalnej w krajach dojrzałej demokracji, dyktowana potrzebą zrozumienia ich edukacyjnych konsekwencji oraz pragnieniem- przez stworzenie źródła syntetycznej informacji- wspierania skutecznych, nowoczesnych i racjonalnych zmian w obszarze kultury.

Stan badań: W toku prowadzonych analiz ustalono cztery kierunki strategiczne intensyfikacji rozwoju kultury, wypracowane przez politykę kulturalną państw europejskich, zorientowane na: 1) ochronę dziedzictwa kulturalnego, uniwersum twórczych dokonań ludzkości oraz wspieranie rozwoju profesjonalnej twórczości artystycznej typu prestiżowego, jako źródła kreatywności i innowacyjności; 2) kształtowanie demokracji i partycypacji w życiu kulturalnym oraz kapitału kulturowego społeczeństwa obywatelskiego, jako impulsu rozwojowego i jego siły napędowej; 3) promowanie twórczej różnorodności kulturowej, traktowanej jako czynnik otwierający na Innych i wzajemnie wzbogacający; 4) sprzyjanie rozwojowi osobowemu i wyższej jakości życia zorientowanego antropocentrycznie, jako cel i sens polityki kulturalnej w epoce globalizacji i mediatyzacji.

Podsumowanie: Badania konsekwencji edukacyjnych polityki kulturalnej, prowadzone w szerszej perspektywie „długiego trwania”, ukazują poszerzenie edukacyjnego myślenia o kulturze jako czynniku indywidualnego rozwoju ludzi; przeniesienie punktu ciężkości z myślenia pedagogicznego na osobowościowy, personalistyczny; zabieganie o podniesienie tzw. jakości człowieka i jego rozwój, rozumiany jako samorozwój, wzbogacanie tożsamości osoby, także przez kontakt z innymi kulturami, rozumienie odmienności kulturowych.