Samoocena a samopoczucie uczniów w okresie pandemii

Streszczenie w języku polskim

Wprowadzenie: Pandemia koronawirusa jako zdarzenie nagłe, zaskakujące, budzące silne emocje i dezorganizujące życie należy analizować w kategoriach kryzysu. To, w jaki sposób młodzi ludzie przeżywają sytuację kryzysową zależy od nadawania przez nich znaczenia i wagi danemu wydarzeniu (pozytywne – negatywne – ambiwalentne, ważne – nieważne) i subiektywnego poziomu obciążenia psychicznego.

Cel badań: W niniejszym artykule zaprezentowano badania własne dotyczące poziomu samooceny i szkolnego samopoczucia uczniów w czasie trwania pandemii COVID-19. Badania przeprowadzono on-line wśród uczniów klas VII i VIII szkół podstawowych oraz I klas szkół ponadpodstawowych województwa lubelskiego.

Metoda badań: W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego.

Wyniki: Pomiar samooceny wskazuje, że zdecydowana większość badanych uczniów prezentuje wysoki i średni poziom samooceny. Zmiennymi różnicującymi w sposób istotny statystycznie samoocenę okazały się być: płeć, wiek i klasa szkolna. Na skutek trwającej ponad rok izolacji społecznej związanej z epidemią koronawirusa sukcesywnie pogarszało się samopoczucie badanych uczniów. Otrzymane wyniki wskazują na istnienie związku między poziomem samooceny badanej młodzieży a jej samopoczuciem w szkole przed i w trakcie pandemii.

Wnioski: Konieczne jest objęcie wsparciem psychicznym i pedagogicznym wszystkich uczniów, bez względu na to w jakiej znajdują się aktualnie kondycji psychicznej. Ponadto należy wprowadzić rozwiązania systemowe, które z jednej strony będą w możliwie najlepszy sposób przygotowywać instytucje edukacyjne i podmioty odpowiedzialne za ten proces do pracy zdalnej i hybrydowej, a z drugiej będą dbać o zachowanie równowagi między nauczaniem a wychowaniem uzupełnianym o profilaktykę.