ICD-11 implikacje w badaniach i praktyce psychologiczno-pedagogicznej

Streszczenie w języku polskim

Wprowadzenie: W Polsce, podobnie jak w innych krajach należących do Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), trwają prace nad wdrożeniem najnowszej klasyfikacji chorób i problemów zdrowotnych ICD-11. Formalnie została ona wprowadzona 1 stycznia 2022 roku. W okresie pięciu lat musi zastąpić dotychczasową klasyfikację ICD-10.

Cel badań: Celem niniejszego opracowania było wskazanie konsekwencji wprowadzenia ICD-11 w obszarze badań oraz praktyki psychologiczno-pedagogicznej. Ponadto istotnym celem było również prześledzenie procesu wdrażania nowej klasyfikacji w Polsce. Dodatkowo dokonano przeglądu najważniejszych zmian wprowadzonych przez ICD-11 w ujęciu horyzontalnym, a więc porównawczym z ICD-10, oraz wertykalnym, polegającym na wskazaniu nowych pozycji w klasyfikacji, niemieszczących się w dotychczasowej systematyce.

Stan wiedzy: Biorąc pod uwagę implikacje ICD-11 w psychologii i pedagogice, szczególnej uwagi wymaga rozdział 6 dotyczący zaburzeń psychicznych, zachowania i neurorozwojowych. Pedagog i psycholog, którzy wchodzą w skład różnych zespołów diagnostyczno-terapeutycznych, współpracują najczęściej z lekarzem psychiatrą oraz neurologiem, a to implikuje wykorzystanie praktyczne ICD-11. Znajomość klasyfikacji i umiejętność sprawnego wyszukiwania informacji w ICD wydają się niezbędną umiejętnością dla praktyków.

Podsumowanie: Proces wdrażania ICD-11 potrwa w naszym kraju co najmniej do 2025 lub nawet do 2026 roku. W tym okresie nadal w praktyce medycznej będzie stosowana klasyfikacja ICD-10, co implikuje jej dalszą obecność również w praktyce psychologiczno-pedagogicznej, a także w badaniach naukowych wykorzystujących aktualne diagnozy.