Samoocena a poczucie samotności młodych dorosłych

Streszczenie w języku polskim

Wprowadzenie: Narastające w zawrotnym tempie poczucie samotności należy traktować jako jedno z kluczowych wyzwań współczesności, wobec którego nie możemy przechodzić obojętnie. To, w jaki sposób młodzi ludzie radzą sobie z doświadczaniem samotności, jak ją przeżywają i postrzegają, zależy w dużej mierze od ich subiektywnego postrzegania i oceny własnej osoby oraz przekonania o własnej wartości.

Cel badań: W niniejszej pracy zaprezentowano badania własne, których celem było przedstawienie analizy związku samooceny i poczucia samotności młodych dorosłych. Badaniami objęto 314 osób w przedziale wiekowym 18–33 lata.

Metoda badań: Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. W badaniu zastosowano następujące narzędzia badawcze: Rosenberg Self-Esteem Scale (SES) oraz Zrewidowaną Skalę Samotności R-UCLA.

Wyniki: Średnia wyniku samooceny globalnej wyniosła M = 27,7 na 40 możliwych, przy minimalnym rezultacie wynoszącym 10 punktów. Wyniki badań wskazują, że blisko 50% badanych odznacza się bardzo niską i niską samooceną (154 respondentów). Ponad 20% respondentów (69 osób) reprezentuje przeciętny poziom samooceny, a wysoki i bardzo wysoki poziom samooceny wykazuje blisko 30% badanych (91 osób). Średnia wyniku ogólnego w zakresie analiz dotyczących poczucia samotności młodych dorosłych wyniosła M = 41 na 80 możliwych, przy minimalnym rezultacie wynoszącym 20 punktów. W poszczególnych aspektach poczucia samotności wyniki uplasowały się na poziomie niskim i przeciętnym. Analizy badań ujawniły, że zachodzi korelacja ujemna między analizowanymi zmiennymi, co oznacza, że wyższemu poziomowi samooceny towarzyszy niższe poczucie samotności młodych dorosłych.

Wnioski: Zaprezentowane wyniki badań stanowią istotną przesłankę do podejmowania działań profilaktycznych i terapeutycznych, mających na celu zapobieganie oraz niwelowanie poziomu odczuwanej samotności, skierowanych do młodych dorosłych.