Proces resocjalizacji osób pozbawionych wolności w aspekcie nieharmonijnego rozwoju tożsamości

Streszczenie w języku polskim

Działania resocjalizacyjne mają na celu doprowadzenie człowieka do stanu adekwatnego przystosowania się do norm życia społecznego, rozwinięcia cech umożliwiających uspołecznienie i współuczestniczenie w kulturze, a co za tym idzie – wykształcenia własnej tożsamości. Teoria niestety nie pokrywa się z praktyką, czego dowodzą badania autorki. Artykuł prezentuje założenia resocjalizacji penitencjarnej w odniesieniu do pojęcia „tożsamości człowieka”. Proces jej kształtowania autorka wiąże ze stylem życia według koncepcji Glenna Waltersa, a następnie, opierając się na własnych badaniach, wykazuje, że resocjalizacja w polskim systemie więziennictwa nie wpływa dobrze na proces ponownego kształtowania tożsamości skazanego. Przyczynę tego stanu rzeczy upatruje w zjawisku prizonizacji, deprywacji potrzeb osobniczych i wrośnięciu w podkulturę dewiacyjną. Autorka dostrzega, że na kształtowanie się tożsamości przestępczej ma wpływ szkoła, grupa rówieśnicza i grupa kryminogenna. Jednocześnie szansę zmiany stanu rzeczy upatruje w metodach twórczej resocjalizacji, które wpływają na harmonijny rozwój tożsamości jednostki.