Wyślij tekst przez e-mail 
Ukryj
Pokaż wszystkie
Gotowość osób pozbawionych wolności do zadośćuczynienia osobom pokrzywdzonym
Streszczenie w języku polskim
Na przestrzeni wieków zmieniały się poglądy na temat resocjalizacji osób dorosłych. Paradygmatowi sprawiedliwości retrybutywnej zaczął towarzyszyć inny, oparty na zasadach sprawiedliwości naprawczej, w której podstawą jest zadośćuczynienie. Z uwagi na brak badań w tym zakresie celem własnych analiz było określenie poziomu gotowości osób pozbawionych wolności do zadośćuczynienia osobom pokrzywdzonym. Główne pytanie badawcze brzmiało: „Jaki poziom gotowości do zadośćuczynienia emocjonalno-materialnego i usługowego wykazują osoby pozbawione wolności?”. W tym celu wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, a jako narzędzie − Skalę Gotowości do Zadośćuczynienia (Agnieszki Lewickiej-Zelent). Przeprowadzone analizy statystyczne doprowadziły do wniosku, że osoby pozbawione wolności wykazują znaczne deficyty w zakresie gotowości do podjęcia działań restytucyjnych wobec osób pokrzywdzonych.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Chmielewski S., 2013, Mediacja karna jako instytucja ważna dla pokrzywdzonego. W: L. Mazowiecka (red.), Mediacja karna jako instytucja ważna dla pokrzywdzonego. Warszawa, LEX a Wolters Kluwer, 17−21.
Karbarz-Górka J., 2009, Rozważania na temat pozytywnych aspektów mediacji po wyroku. W: A. Gretkowski, D. Karbarz (red.), Mediacja w teorii i praktyce, PCM Stalowa Wola, 167−174.
Kolendowska-Matejczuk M., 2013, Głos w debacie „mediacja karna jako instytucja ważna dla pokrzywdzonego” zorganizowanej przez Prokuratora Generalnego z okazji Międzynarodowego Dnia Mediacji. W: L. Mazowiecka (red.), Mediacja karna jako instytucja ważna dla pokrzywdzonego. Warszawa, LEX a Wolters Kluwer, 24−27.
Lewicka-Zelent A., 2015, Uwarunkowania gotowości nieletnich do zadośćuczynienia w paradygmacie sprawiedliwości naprawczej. Lublin, Wydawnictwo UMCS.
Mudrecka J., 2013, Kształtowanie poczucia odpowiedzialności nieletnich jako cel oddziaływań resocjalizujących. W: Z. Bartkowicz, J. Wojnarska, A. Węgliński (red.), Efektywnośc resocjalizacji nieletnich w warunkach wolnościowych. Lublin, Wydawnictwo UMCS, 149–159.
Piasecki K., 2014, Przyczyny niskiej popularności polskiej mediacji karnej. W: S. Morgała, E. Stopyra (red.), Mediacja – nowa przestrzeń zarządzania konfliktem. Wyzwania, strategie, rozwiązania. Warszawa, Wydawnictwo UW, 139−156.
Rękas A., 2009, Mediacja w teorii i praktyce. W: A. Gretkowski, D. Karbarz (red.), Mediacja w teorii i praktyce. PCM Stalowa Wola, 155−166.
Sitarz O., Jaworska-Wieloch A., Lorek D., Sołtysiak-Blachnik A., Zawiejski P., 2013, Mediacje karne w opiniach stron postępowania oraz sędziów i prokuratorów – wyniki badań ankietowych. W: L. Mazowiecka (red.), Mediacja karna jako instytucja ważna dla pokrzywdzonego. Warszawa, LEX a Wolters Kluwer, 81−112.
Słabicki J., 2014, Mediacja i Sprawiedliwość Naprawcza – droga rozwoju polskiego prawa karnego. W: S. Morgała, E. Stopyra (red.), Mediacja – nowa przestrzeń zarządzania konfliktem. Wyzwania, strategie, rozwiązania. Warszawa, Wydawnictwo UW, 183−197.
Stadniczenko S., 2006, Negocjacje i mediacje jako proces społeczny – instytucja społeczna. W: S. Stadniczenko (red.), Prawno-psychologiczne uwarunkowania mediacji i negocjacji. Opole, Uniwersytet Opolski, 35−44.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 1997 Nr 90, poz. 557, brzmienie od 24.10.2015 r.).
Waluk J., 2006, Mediacja i sprawiedliwość naprawcza w Polsce. Doświadczenia Polskiego Centrum Mediacji. W: S. Stadniczenko (red.), Prawno-psychologiczne uwarunkowania mediacji i negocjacji. Opole, Uniwersytet Opolski, 71−81.
Zienkiewicz A., 2007, Studium mediacji. Od teorii ku praktyce. Warszawa, Centrum Doradztwa i Informacji Difin.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2016.35.2.115
Data publikacji: 2017-05-10 11:12:16
Data złożenia artykułu: 2016-07-28 12:25:14
Statystyki
Wskaźniki
Prawa autorskie (c) 2017 Agnieszka Lewicka-Zelent
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.