Postawy wobec trudności w uczeniu się i zespołu ADHD uczniów szkół zawodowych o zróżnicowanej pozycji socjometrycznej

Monika Mirosława Wypych

Streszczenie w języku polskim


Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest zagadnieniem niezwykle ciekawym w pracy lekarzy, pedagogów, psychologów i socjologów. Biorąc pod uwagę zaburzenia charakterystyczne dla tego syndromu występujące w okresie dzieciństwa i dorastania, to nieodzownie łączą się one z trudnościami w nauce. Poza typowymi dysfunkcjami neurologicznymi i psychospołecznymi wynikającymi z tych zaburzeń, które dotykają zarówno dziecko, jaki i jego najbliższego otoczenia społecznego, nie należy zapominać o roli szkoły, która niekiedy przynosi inne problemy. Postawy wobec osób z trudnościami w uczeniu się i zespołem ADHD mogą być różne w różnych placówkach oświatowych. Wyniki moich badań dowodzą, że status socjometryczny ucznia szkoły zawodowej warunkuje jego postawy wobec tych zjawisk i osób z takimi zaburzeniami. Okazuje się, że niekiedy bardziej przychylnymi postawami wobec trudności w uczeniu się i ADHD wykazują się uczniowie szkół zawodowych, którzy uchodzą za nielubianych lub odrzuconych w klasie. Na podstawie wyników badań własnych ustalono, że uczniowie nielubiani w klasie wykazują bardziej pozytywne postawy wobec trudności w uczeniu się i zespołu ADHD niż ich rówieśnicy z klasy lubiani przez innych w dwóch spośród czterech zmiennych tego fenomenu. W zakresie czynnika 2 Skali postaw wobec trudności w uczeniu się i zespołu ADHD P. Gindricha zanotowano tendencję odwrotną, ponieważ uczniowie z grupy lubianych wykazywali względem tego czynnika zdecydowanie pozytywne postawy. Analiza statusu socjometrycznego ujawniła, że ogólny poziom akceptacji społecznej młodzieży ze szkół zawodowych (obliczony za pomocą sumy otrzymanych ocen pozytywnych od innych) oddziałuje na jej postawy wobec omawianych zagadnień.


Słowa kluczowe


postawy, zespół ADHD, trudności w uczeniu się, pozycja socjometryczna, uczniowie szkół zawodowych

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Bandura L., 1970, Trudności w procesie uczenia się, wyd. II. Warszawa, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych.

Bielecka E., 2003, Metoda socjometrii i jej zastosowanie w pracy wychowawczej. W: J. Izdebska (red.) Dziecko w rodzinie i w środowisku rówieśniczym. Wybrane zagadnienia i źródła z pedagogiki społecznej. Białystok, 284–307.

Bogdanowicz K.M., 2007, Problemy emocjonalne dyslektyków. „Między nami polonistami”, nr 8, 17.

Bogdanowicz M., 2011, Wczesna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. „Głos Pedagogiczny”, nr 31, 18, 26.

Borkowska A.R., 2011, Diagnoza i terapia ucznia z ADHD. W: D. Wosik-Kawala, T. Zubrzycka-Maciąg (red.), Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne nauczyciela. Kraków, Wydawnictwo IMPULS, 43–57.

Domagała-Zyśk E., 2004, Wsparcie społeczne ze strony rówieśników jako warunek powodzenia szkolnego uczniów gimnazjum. W: M. Deptuła (red.), Diagnostyka pedagogiczna i profilaktyka w szkole i środowisku lokalnym. Bydgoszcz.

Gindrich P.A., 2002. Funkcjonowanie psychospołeczne uczniów dyslektycznych. Lublin, Wydawnictwo UMCS.

Gindrich P.A., 2004, Funkcjonowanie psychospołeczne uczniów dyslektycznych. Lublin Wydawnictwo UMCS.

Gindrich P. A., 2011, Psychospołeczne korelaty wyuczonej bezradności młodzieży gimnazjalnej z trudnościami w uczeniu się i zaburzeniami towarzyszącymi. Lublin, Wydawnictwo UMCS.

Kalinowska-Witek B., 2011, Diagnoza i terapia ucznia dyslektycznego. W: D. Wosik-Kawala, T. Zubrzycka-Maciąg (red.), Kompetencje diagnostyczne i terapeutyczne nauczyciela. Kraków, Wydawnictwo IMPULS.

Łobocki M., 2001, Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Łobocki M., 2005, Metody i techniki badan pedagogicznych. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Szafrańska K., 2011, Wybrane zaburzenia behawioralno-emocjonalne u dzieci i młodzieży (ADHD, zespół Aspergera) a niepowodzenia szkolne. W: A. Karpińska, K. Borowska-Kolborczyk (red.), Horyzonty rozwoju edukacji w dialogu i perspektywie. Warszawa, Wydawnictwo DIFIN.

Tarszakiewicz M., 2004, Przyczyna choroby tkwi w mózgu dziecka. „Gazeta Szkolna”, nr 13, 12.

Wolańczyk T., Skotnicka M., Kołakowski A., Pisula A., 2003, Zespół nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci. „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze”, nr 9, 3, 14–18.

NETOGRAFIA

L. Kurczyk, 2016, Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem koncentracji uwagi, http://ppp.slupsk.pl/ADHD/Zespol_nadpobudliwosci_psychoruchowej_z_%20deficytem_koncentracji_uwagi.pdf. s. 1, 2, 7.

Co to jest dysleksja rozwojowa?, Polskie Towarzystwo Dysleksji, http://www.ptd.edu.pl/o_dysleksji/co_to_jest_dysleksja_rozwojowa (dostęp: 23.04.15 r.).

http://www.ptde.org/file.php/1/Archiwum/XXI_KDE/PDF/Bebnik.pdf (dostęp: 27.02.2017 r.).




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2018.37.3.33-59
Data publikacji: 2019-04-19 10:35:38
Data złożenia artykułu: 2017-03-25 15:15:16


Statystyki


Widoczność abstraktów - 1237
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 563

Wskaźniki





Prawa autorskie (c) 2019 Monika Mirosława Wypych

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.