Kształtowanie kultury zarządzania kierownika placówki oświatowej: technologie dialogowe oraz wzorce moralne

Streszczenie w języku polskim

W artykule rozpatrzono problem wykorzystania technologii dialogowych przy kształtowaniu kultury zarządzania kierownika oświatowej placówki. Kulturę zarządzania jako część działalności zawodowej kierownika w placówce oświatowej charakteryzuje świadomość zachowania oraz działalność ludzi w organizacji. Ważny jest też element kultury pracy oraz element kultury działalności zawodowej. Zauważono, że w szkole wyższej aktualne są technologie dialogowe, które umożliwiają prezentację moralnego sensu i znaczenia walorów oraz tworzą podstawę ich głębokiej analizy. Podkreśla się, że technologia dialogowa przewiduje kolejność etapów, które umożliwiają zrealizowanie głównych zadań dialogu. Są to: głęboka analiza problemu, pojmowanie jego sensu i moralnej treści, rozwój dialogowej kultury. Wyodrębniono: dialog duchowy, dialog refleksywny, dialog motywujący oraz dialog samorealizujący. Sformułowano wniosek, iż cechy dialogu pozwalają na definiowanie go jako: cennej techniki poznawania i rozumienia drugiego człowieka; techniki udzielania pomocy przy rozwiązywaniu problemów psychologicznych oraz stymulowania chęci zmian. Technologie dialogowe są powołane do tego by stworzyć warunki niezbędne dla przyswojenia przez osobę kulturalnego doświadczenia, moralnych wzorców, społecznych norm przeszłości i teraźniejszości oraz dla stanowienia i rozwoju społecznych cech człowieka, które sprzyjają zawodowemu doskonaleniu, samostanowieniu i samorealizacji osobowości.