Etapy rozwoju badań medialnych w socjologii zachodniej: kształtowanie się modeli propagandowych oraz ich wpływ na zmiany w masowej świadomości społeczeństwa

Streszczenie w języku polskim

Pod koniec lat dwudziestych i na początku lat trzydziestych XX w. naukowcy zainteresowali się mediami jako przedmiotem badań, a także uwidoczniło się konkretne praktyczne wdrożenie technologii oddziaływania środków masowego przekazu na życie polityczne. Cechą charakterystyczną tego okresu była nieograniczona siła oddziaływania środków masowego przekazu na zachowanie ludzi, zaś impuls do takich wniosków dały sukcesy państw Ententy w I wojnie światowej. Również celowe oddziaływanie mediów na społeczeństwo oraz rozwój systemu PR pomogły nie tylko amerykańskim prezydentom oddziaływać na publiczność rodzimą w USA i poza jej granicami, lecz także oddziaływanie propagandowe na dużą skalę pomogło A. Hitlerowi dojść do władzy. Na pierwszym etapie badań nad komunikacją masową i teorią propagandy wyróżniają dwa kierunki naukowe: Chicagowska Szkoła Pragmatyzmu reprezentowana przez badaczy amerykańskich oraz Szkoła Frankfurcka rozwijana przez naukowców europejskich. Analiza ich badań wykazała wyższość komunikacji jednokierunkowej, a środkiem oddziaływania komunikowania masowego była siła przekonania, za pomocą której odbiorcę pozbawiali krytycznego myślenia i  zamieniano na biernego uczestnika komunikacji. Położyło to podwaliny pod pierwsze teorie propagandy, które były skutecznie wykorzystywane przez ówczesnych przywódców do osiągania celów polityki zagranicznej.