Wytyczne dla autorów
§ 1
1. Artykuły należy wgrywać do panelu redakcyjnego czasopisma „Acta Humana” znajdującego się na stronie internetowej
www.actahumana.umcs.pl.
§ 2
1. Artykuły powinny mieć długość nieprzekraczającą 30 000 znaków ze spacjami, przypisami oraz materiałem ilustracyjnym dla artykułów oraz 20 000 znaków ze spacjami dla recenzji i sprawozdań. Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania tekstów.
2. Format czcionki i strony: Times New Roman, 12 pkt, interlinia – 1,5, marginesy – 2,5 cm x 2,5 cm, tekst wyjustowany.
3. Cytat umieszczony w tekście należy zapisać w cudzysłowie (bez kursywy). Należy wydzielić tylko cytaty dłuższe niż jedno zdanie, stosując do wydzielonego tekstu czcionkę 10 pkt oraz pojedynczą interlinię.
4. Jeśli w cytowanym tekście, który ma być ujęty w cudzysłów typograficzny, występują wyrazy lub wyrażenia mające własny cudzysłów, należy ten ostatni zamienić na cudzysłów ostrokątny (»«), np. „Krzyżak powiedział: »Dobrze, że nie jedli ciastek«”.
5. Jeżeli cytat jest uzupełnieniem zdania, wówczas kropkę kończącą zdanie należy umieścić za znakiem cudzysłowu. Jeżeli cytowane jest całe zdanie, kropkę należy postawić przed znakiem cudzysłowu, np.: Autor eliminuje wszystkie rekwizyty w stylu „jakiegoś cichego kącika z komedii Bałuckiego”. „Autor i aktor mogą tworzyć podświadomie – reżyser musi wiedzieć.”
6. Skracając przywoływany fragment tekstu, należy wstawić w miejscu skrótu wielokropek w nawiasie kwadratowym: […].
7. Uwagi odautorskie należy umieścić w nawiasie kwadratowym, dopisując inicjały autora, np.: Podczas Wielkiej Wojny [z Krzyżakami – przyp. A. G.] doszło do wielu strasznych wydarzeń.
8. Wyrazy obcojęzyczne należy zapisywać kursywą, np. stricte.
9. Wprowadzając po raz pierwszy do tekstu głównego postać literacką lub autora, należy podać pełne imię i nazwisko. Wymóg ten nie dotyczy przypisów.
10. Należy zwracać uwagę na różnicę pomiędzy półpauzą a łącznikiem. Półpauzę (–) stosujemy jako znak interpunkcyjny oraz w datach i numerach stron, np. s. 26–28. Łącznik (-) stosujemy m.in. przy łączonej pisowni nazwisk, np. Rydz-Śmigły.
11. Liczby należy zapisywać słownie, np. trzydzieści trzy (nie: 33). Wymóg ten nie obowiązuje, gdy w tekście występuje duże nagromadzenie liczb, np. podczas referowania obliczeń statystycznych. W datach należy podawać pełne miesiące (np. 12 maja 2001 roku). Zapis wyrazów „roku”, „wieku” w określeniach czasu należy podawać pełnym słowem (np. w XX wieku, w 1998 roku).
12. Nie należy wprowadzać numerów oraz punktorów sposobem ręcznym. Należy skorzystać z opcji „Numeracja” oraz „Punktory”.
§ 3
1. Podstawowym systemem sporządzania przypisów jest system harvardzki (
Harvard Referencing System;
odnośnik w nawiasie w tekście głównym). Obowiązuje on także w przypadku podawania więcej niż dwóch pozycji bibliograficznych. Ponadto w formie pomocniczej (fakultatywnie) obowiązuje klasyczny (tradycyjny, chicagowski) system tworzenia przypisów opisowych, który polega na umieszczeniu odnośnika w tekście głównym i treści przypisu na dole strony. Systemu klasycznego używamy wyłącznie w przypadku wprowadzania treści uzupełniających i poszerzających główny wywód, dygresji itd.
2. W nawiasie podajemy nazwisko autora oraz rok wydania, a po przecinku numery stron, na których znajdują się przywołane treści.
Np.: (Weber 2002, 67)
3. Jeśli przywołujemy więcej pozycji różnych autorów, oddzielamy kolejne z nich średnikiem.
Np.: (Weber 2002, 67; Janion 1996, 12–15)
4. Jeśli przywołujemy więcej pozycji tego samego autora, oddzielamy kolejne z nich średnikiem, ale nie powtarzamy nazwiska.
Np.: (Janion 1996, 12–15; 2001, 75)
5. Jeśli odwołujemy się w artykule do kilku pozycji danego autora wydanych w tym samym roku, rozróżniamy je poprzez dodanie do roku wydania kolejno małej litery „a”, „b”, „c” itd.
Np.: (Bartmiński 2001a, 14)
6. Jeśli nazwisko autora pojawia się w tekście głównym i zaraz po nim chcemy wskazać na pozycję bibliograficzną, w nawiasie nie powtarzamy już nazwiska, a jedynie zapisujemy rok wydania i zakres stron.
Np.: […] w swojej pracy Maria Janion (2001, 75) podejmuje temat […]
7. Jeśli odwołujemy się do prac dwóch osób o tym samym nazwisku, w nawiasie podajemy inicjał imienia.
(T. Nowak 1977; J. Nowak 2011)
8. Jeśli pozycja ma dwóch albo trzech autorów lub redaktorów, podajemy wszystkie nazwiska oddzielone przecinkiem.
Np.: (Janion, Żmigrodzka 1978, 15–20)
9. Jeśli pozycja ma więcej niż trzech autorów lub redaktorów, podajemy nazwisko pierwszego z nich z dopiskiem „i in.”.
Np.: (Bartmiński i in. 2004)
Bibliografia załącznikowa:
– dla artykułów w języku polskim stosujemy skróty w języku polskim (tj.: „red.”, „przeł.”, „i in.”, „s.”, „tenże”, „taż”, „tamże”);
– dla artykułów w innych językach (tj. po angielsku i rosyjsku) stosujemy skróty stosowane powszechnie w tych językach;
– w języku angielskim istnieje konieczność podania nazwy wydawnictwa; w polskim i rosyjskim nazw wydawnictw nie podajemy;
– w przypadku rozdziałów książek, artykułów w tomie monograficznym pod redakcją oraz artykułów w czasopismach podajemy numery stron.
Przykłady sporządzania bibliografii załącznikowej (kolejno dla artykułów w języku polskim, angielskim i rosyjskim):
KsiążkiWeber Max (2002), Gospodarka i społeczeństwo. Zarys socjologii rozumiejącej, przeł. D. Lachowska, Warszawa.
Jalland Patricia (1996), Death in the Victorian Family, Oxford: Oxford University Press.
Кун Томас (1975), Структура научных революций, перев. И.З. Налётова, Москва.
Rozdział (fragment) książki
Nycz Ryszard (2012), Kulturowa teoria literatury – wyjaśnienia i propozycje, [w:] Tenże, Poetyka doświadczenia. Teoria – nowoczesność – literatura, Warszawa, s. 109–127.
Jameson Fredric (2005), The Great Schism, [in:] Idem, Archaeologies of the Future. The Desire Called Utopia and Other Science Fictions, London: Verso, pp. 57–71.
Катаев Владимир (2004), Христос и Дарвин в мире Чехова, [в:] Его же, Чехов плюс... Предшественники, современники, преемники, Москва, с. 157–166.
Tom monograficzny pod redakcją
Bartmiński Jerzy (red.) (2001), Współczesny język polski, Lublin.
Durczak Jerzy, Frelik Paweł (eds.) (2011), Misreading America. American Dreams, Fictions and Illusions, Kraków: Universitas.
Камалова Алла (ред.) (2011), Когнитивная поэтика: проблемы, опыт исследования, Ольштын.
Artykuł w tomie monograficznym pod redakcją
Wojtak Maria (2001), Styl urzędowy, [w:] Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin, s. 155–171.
Shavit Zohar (2006), Translation of Children’s Literature, [in:] The Translation of Children’s Literature, ed. G. Lathey, Clevedon: Multilingual Matters, pp. 25–40.
Гилазетдинова Гелиня (2015), Грамматические варианты восточных заимствований в русском языке ХV–ХVII вв., [в:] Академик А.А. Шахматов: жизнь, творчество, научное наследие (к 150-летию со дня рождения), ред. О.Н. Крылова, М.Н. Приемышева, Санкт-Петербург, с.. 453–462.
Artykuł w czasopiśmieStefanowska Zofia (1968), Norwidowski romantyzm, „Pamiętnik Literacki”, z. 4, s. 3–23.
Behrens Heike (2009), Usage-based and emergentist approaches to language acquisition, “Linguistics”, vol. 47 (2), DOI: https://doi.org/10.1515/LING.2009.014, pp. 383–411.
Крысин Леонид (1991), Этапы освоения иноязычного слова, „Русский язык в школе”, № 3, с. 74‒78.
Jeśli cytowane dzieło posiada numer DOI (identyfikator cyfrowy), należy odnotować to w opisie bibliograficznym, tak jak w podanym wyżej przykładzie.
Źródła internetowe (opisy bibliograficzne artykułów z internetu, które znajdują się w czasopiśmie oraz materiałów dostępnych wyłącznie w internecie sporządzamy tak samo)
Sobolewska Justyna (2016), Odys zaszyty w śmieciach, [online:] https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/ksiazki/1686374,1,recenzja-ksiazki-wit-szostak-zagroda-zebow.read [dostęp: 8.10.2018].
Smith Graham (2015), The making of oral history, [online:] http://www.history.ac.uk/makinghistory/resources/articles/oral_history.html
[accessed: 8.10.2018].
Копылова Вера (2012), Жизнь замечательного Пелевина. Неизвестная биография автора «Generation П», [online:] http://www.aif.ru/culture/person/38250 [доступ: 8.10.2018].
Przedstawienia teatralne i filmyPiaskowski Jędrzej (reż.) (2018), Trzy siostry, premiera, Teatr im. Juliusza Osterwy, Lublin, 9.03.
Kieślowski Krzysztof (reż.) (1981), Przypadek.
Bell, J (dir.) (2011), Much ado about nothing, theatre performance, Drama Theatre, Sydney Opera House, 10 April 2011.
Miller Tim (dir.) (2016), Deadpool, Marvel Entertainment.
Могучий Андрей (реж.) (2015), Пьяные, премьера, Большой Драматический театр им. Г.А. Товстоногова, Санкт-Петербург, 5 мая.
Эйзенштейн Сергей (реж.) (1925), Броненосец «Потёмкин».
