Globalne przemiany jako promotorzy nowych kreacji: narodziny tożsamości latynoamerykańskiej w pedagogice misyjnej

Streszczenie w języku polskim

W artykule przedstawiono wyniki badań historyczno-pedagogicznych, których celem było ustalenie głównych cech pedagogiki hybrydowej i systemu misyjno-wychowawczego, które rozwinęły się w koloniach hiszpańskich w Ameryce w XVI i XVII wieku, a także ustalenie, w jaki sposób przyczyniły się do kulturowej hybrydyzacji i budowy latynoamerykańskiej tożsamości w niespokojnych warunkach spotkania dwóch bardzo różnych, wręcz przeciwstawnych światów i kultur. Autorzy stwierdzili, że pomimo bardzo skomplikowanej sytuacji, w jakiej znaleźli się pierwsi misjonarze ewangelizujący, biorąc pod uwagę między innymi ich całkowitą nieznajomość lokalnych języków i kultur, byli w stanie opracować nowatorskie dydaktyki przy użyciu improwizowanych środków i całej swojej pomysłowości aby mogli wypełnić swój obowiązek: „ratować dusze grzeszników” poprzez nawrócenie ich na wiarę chrześcijańską. Stworzyli w ten sposób system misyjno-wychowawczy, w którym połączyły się aspekty wychowania przedhiszpańskiego z elementami europejskich szkół konwentualnych. Ten model edukacyjny przyczynił się do hybrydyzacji kulturowej i budowy tożsamości latynoamerykańskiej od pierwszych lat podboju