Osobiste osiąganie sensu życia: treść, strategie, specyfika
Streszczenie w języku polskim
W artykule poddano analizie i ocenie poglądy współczesnych badaczy na kwestię osiągania sensu życia, określono wzajemne relacje między wartościami i kategoriami sensu życia ludzkiego oraz motywacjami postępowania człowieka. Proces motywacyjny wiąże się ściśle z działalnością jednostki, która – mając określony cel i determinację jego osiągnięcia – zmierza przede wszystkim do realizacji wartości tworzenia. Do innych strategii osiągania sensu życia należy zaliczyć ich konstruowanie w zakresie aktualizacji wartości przeżywania, jak również pełne zaangażowania uczuciowe wobec wartości nastawień do wartości transcendentalnych, co jest przede wszystkim przydatne w procesie psychoterapeutycznych relacji mających wspierać klienta w trudnej sytuacji życiowej i dopomagać mu w osobistym doskonaleniu. W tym samym celu jest również wykorzystywana technika budowania przeciwstawnych koncepcji, co jest dopuszczalne w procesie psychoterapii pozytywnej. Określono także treść i rangę uczuć organicznie podstawowych jako osobiste urzeczywistnienie wartości przeżywania, co jest podstawą miłości i ukierunkowuje osobę na drogę intuicyjnego wyboru strategii osiągania sensu życia. Wskazano ponadto na fakt, iż organiczne odczucia właściwe każdej jednostce budują ponadosobistą jedność duchową całej ludzkości. Podkreślono, iż zdobywanie sensu życia przez jednostkę charakteryzuje się szerokim zakresem przeżyć egzystencjalnych – od szczęścia poczynając, na cierpieniach kończąc, i charakteryzuje życie każdego człowieka.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDF (English)Bibliografia
Чепелєва Н. (2001), Смисл, [in:] П. Горностай, Т. Титаренко (ред.), Психологія особистості: Словник-довідник, Київ.
Чуприкова Н. (1985), Психика и сознание как функция мозга, Москва.
Франкл В. (1990), Человек в поисках смысла: сборник, Москва.
Горностай П. (2001), Цінність, [in:] П. Горностай, Т. Титаренко (ред.), Психологія особистості: Словник-довідник, Київ.
Грабська І. (2001), Самість, [in:] П. Горностай, Т. Титаренко (ред.), Психологія особистості: Словник-довідник, Київ.
Карпенко З. (2009), Аксіопсихологічна психологія особистості, Івано-Франківськ.
Кириченко С. (2009), Уроки неизбежного. Предопределённая и обусловленная судьба, «Позитум Украина», 3.
Лєпіхова Л. (2001), Мотив, [in:] П. Горностай, Т. Титаренко (ред.), Психологія особистості: Словник-довідник, Київ.
Маслоу А. (1999), Мотивация и личность, Санкт-Петербург.
Менегетти А. (1993), Введение в онтопсихологию, Пермь.
Пезешкиан Н. (1996), Психосоматика и позитивная психотерапия, Москва.
Роджерс К. (1994), Взгляд на психотерапию. Становление человека, Москва.
Васьківська С. (2001), Суб’єкт, [in:] П. Горностай, Т. Титаренко (ред.), Психологія особистості: Словник-довідник, Київ.
Виртц У., Цобели Й. (2012), Жажда смысла: Человек в экстремальных ситуациях: Пределы психотерапии, Москва.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/j.2015.28.2.35
Data publikacji: 2016-09-07 12:34:44
Data złożenia artykułu: 2016-02-25 13:23:49
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2016 Yevhen Karpenko
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.